เล่าสู่กันฟัง "ศิลปะบนท้องนา"

Keywords:

พาดวงใจ..ไปอิงแอบเขา

แนบซบลำเนาป่า..พงไพร

ได้ยินแต่เสียง สายน้ำไหล

เสียงกู่ร้อง ไกลๆ ในหุบเขา

อ้อยหวานเพิ่งกลับมาจากการ ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ที่เทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ (Canadian Rockies) มาค่ะ เรื่องเล่าจากญี่ปุ่นค่อยมาเล่าทีหลังนะคะ

ทุกๆ ครั้งของการท่องเที่ยว อ้อยหวานได้พาตัวเองไปพบกับความฝัน และดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบๆ ตัวเสมอ การไปเที่ยวด้วยตัวเองอย่างช้า ทำให้จมแช่กับบรรยากาศที่ชื่นชอบนานแค่ใจอยาก ไม่เร่งรีบ ได้ซึมซับ สัมผัสบรรยากาศรอบตัวจนชุ่มช่ำใจ

ทริปนี้เริ่มต้นจากข่าวดีที่ส่งมาจากน้องเขยตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว ว่าหลานสาวคนสวยของคุณผู้ชายที่บ้านจะแต่งงาน ขอเชิญญาติๆไปร่วมงาน

ทำให้กระดิ่งท่องเที่ยวในหัวของอ้อยหวานดังกริ้งกร๊างๆ ก็เมืองที่หลานสาวคนสวยว่าที่เจ้าสาว อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเทือกเขาที่โด่งดังของแคนนาดา ‘เทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้’

ถนนแถบนี้ขึ้นชื่อมากในเรื่องความงดงาม และเป็นที่ยอดนิยมในการปั่นจักรยานเที่ยว

แต่ดูๆ แล้ว สังขารของอ้อยหวานและคุณผู้ชายที่บ้านคงจะไม่เอื้ออำนวย กับการปั่นขึ้นๆ ลงๆ เขาสูงๆ เยี่ยงนี้ อีกทั้งแต่ละเมืองก็ห่างไกลกันมาก แต่ละวันต้องปั่นมากกว่าสองร้อยกิโล มีแต่พวกน่องเหล็กเท่านั้นที่ทำได้ แต่ถ้าไปไหนแล้วไม่ปั่นจักรยานเที่ยว อ้อยหวานก็ไม่อยากไป

จึงมาลงเอยกับการขับรถ + ปั่นจักรยาน + เดินป่า ออกมาเป็นทริปท่องเที่ยวที่ผสมผสานเข้ากันอย่างสดสวย

เทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของประเทศแคนาดา ประกอบด้วยอุทยานแห่งชาติเจ็ดแห่ง รวมเป็นพื้นที่ทั้งหมด 22,990 ตารางกิโลเมตร อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม ได้ที่นี่

เทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ จึงเป็นพื้นที่ ที่มีป่าเขา

พรรณไม้น้อยใหญ่

ธารน้ำแข็ง อายุหลายพันปี

ทะเลสาบที่มีน้ำใสดุจกระจกเงา

น้ำตกที่ไหลเชี่ยวกราด

หุบเขาที่งดงาม ดุจฉากในหนัง

และสัตว์ป่า

ทุกสิ่งทุกอย่างมีอยู่มากมาย และได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีเยี่ยม

มีเส้นทางจักรยาน

เส้นทางเดินป่าอยู่มากมาย

และแน่นอน ขาดไม่ได้คือดอกไม้ริมทาง ซึ่งมีให้ชมตลอดทาง

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ในตอนต่อไป

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

เมืองแบมฟ์ (Banff)

เมืองแคนมอร์ (Canmore)

ได้ยินไหม..เสียงของภูเขา

กระซิบแผ่วเบา..มากับสายลม

สายน้ำร่วมบรรเลง เพลงผสม

ชวนให้มาชม..

มาจมอยู่กับ..ธรรมชาติ

อย่างที่อ้อยหวานเกริ่นไว้ในตอนแรก ทริปนี้เป็นทริปผสมผสานของการขับรถ + ปั่นจักรยาน + เดินป่า เริ่มจากการเอาจักรยานใส่รถเช่าที่สนามบินเมืองคัลการี่ (Calgary) และแวะพักตามเมืองต่างๆ จากนั้นก็ปั่นจักรยานหรือเดินป่าเที่ยวกัน เส้นทางส่วนใหญ่เป็นทางป่าบนภูเขา ซึ่งเหมาะกับเสือภูเขามากกว่าจักรยานในเมืองของอ้อยหวาน แต่เส้นทางส่วนน้อยก็ยังมีให้ปั่นเที่ยวชม เป็นเส้นทางลาดเลาะไปตามหุบเขาและลำน้ำ บางช่วงเป็นทางลาดยาง บางช่วงเป็นทางดิน

เมืองแรกที่แวะกันคือ เมืองแคนมอร์ (Canmore) เป็นเมืองเล็กๆ ตั้งอยู่ในหุบเขาชายขอบเทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ เมืองแคนมอร์อยู่นอกเขตอุทยานแห่งชาติ แต่ก็ยังรักษาความเป็นธรรมชาติไว้มาก

แคนมอร์ เป็นเมืองเล็กๆ แต่มีเส้นทางจักรยานและทางเดินป่ามากมาย อ้อยหวานกับคุณผู้ชายเลือกปั่นจักรยานบนเส้นทางที่ง่าย และเหมาะกับจักรยานของเรามากที่สุด คือ เส้นทางสีแดง นอกนั้นเป็นเส้นทางบนเขาที่มีแต่เดินกับจักรยานเสือภูเขาเท่านั้นที่ไปได้

เส้นทางสีแดงมีชื่อว่า เส้นทางพี่น้องสามสาว (The Three Sisters trail) ลัดเลาะริมแม่น้ำ ผ่านบ้านริมเขาสวยๆ มากมาย อ้อยหวานชอบหลังนี้มาก ข้างหน้าติดภูเขา ข้างหลังชิดแม่น้ำ

นี่คงเป็นสนามเด็กเล่นที่อยู่ในที่ที่สวยที่สุด มองเห็นยอดเขาพี่น้องสามสาว (The Three Sisters Mountain) เป็นฉากหลัง

ยอดเขาทุกลูกมีชื่อของตนเอง เมื่ออ้อยหวานหยุดถามเจ้าถิ่นว่าลูกไหนคือ พี่น้องสามสาว (The Three Sisters Mountain) เจ้าถิ่นชี้บอกชื่อมาหมดทุกลูก แต่อ้อยหวานจำได้ลูกเดียว คือยอดเขาพี่น้องสามสาวที่อยู่ไกลลิบ ส่วนยอดใกล้ๆ หาจำได้ไม่..

อีกฝั่งแม่น้ำก็มีภูเขายืนเรียงราย มีป่าสนแน่นขนัด เป็นสนเปลือกสีขาว (Whitebark pine) ของแคนนาดา

เส้นทางจักรยานและทางเดินของฝั่งแม่น้ำตรงกันข้าม จะเลียบไปตามแม่น้ำ ภูเขาในรูปอ้อยหวานตั้งชื่อให้เองว่า แรด..หลายนอ

อีกวันหนึ่งขับรถไปพักที่เมืองแบมฟ์ (Banff) ซึ่งอยู่ห่างออกไป 30 กว่ากิโลเมตร แล้วปั่นจักรยานบนเส้นทางจักรยานสายใหม่เอี๋ยม เส้นทาง Rocky Mountain Legacy Trail

เป็นเส้นทางลาดยางอย่างดีเยี่ยม เชื่อมระหว่างเมืองแบมฟ์กับเมืองแคนมอร์ มีระยะทางประมาณ 26.8 กิโลเมตร

แต่..ขนานไปกับถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ไปตลอดทาง น่าเสียดายมากๆ เป็นเส้นทางที่งดงาม ถ้าสร้างให้ห่างจากถนนใหญ่คงจะวิเศษสุด

มีบางช่วงที่สวย ถ้าไม่ติดถนนจนเกินไป

บางช่วงจะมีป่าสนคั่นระหว่างเส้นทางจักรยานกับถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ซึ่งทำให้ดูดีขึ้น

อีกมุมหนึ่งของ ภูเขาแรด..หลายนอ ที่อ้อยหวานตั้งชื่อให้ แต่มีชื่อจริงว่า Mount Rundle ถ้าดูจากแผนที่ข้างบนจะเห็นว่ามีเส้นทางเดินป่าหรือเสือภูเขา ล้อมรอบ Mount Rundle เส้นทางนั้นคงจะสวยมาก แต่คงจะเละเทะมากๆ เช่นกัน เพราะคืนก่อนฝนตกทั้งคืน เช้าวันนั้นฝนตกปรอยๆ ให้เปียกกันนิดหน่อย พอถึงเมืองแคนมอร์เราก็เอาจักรยานขึ้นรถบัสกลับไปที่เมืองแบมฟ์ ทีเมืองแบมฟ์มีจักรยานเสือภูเขารออยู่หลายคัน เพื่อขึ้นรถกลับไปเมืองแคนมอร์ ทั้งจักรยานและเสือปั่นทั้งหลายเละเทะ หมอมแมน แต่เสือปั่นทั้งหลายบอกว่ามันส์มากๆ

แบมฟ์ (Banff) เป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของระแวกนี้ ที่ใครๆ ต้องมาแวะชม อยู่ที่นี่สองวัน ฟ้าร้องไห้ทั้งสองวัน กลับไปถึงที่พักเปียกปอนทั้งคนทั้งจักรยาน แบมฟ์มีเส้นทางเดินป่าหรือเสือภูเขาเยอะมาก จึงมีเสือภูเขาจอดอยู่เต็ม มีร้านให้เช่าเสือภูเขาอยู่หลายร้าน อ้อยหวานตาขาว กลัวมากกับการขี่เสือบนภูเขา แต่ใจลึกๆ ส่วนหนึ่งกลับบอกว่า ‘ยังไม่ได้ลองดูสักครั้ง แต่ยอมให้ความกลัวมันหลอก’ คงจะมีสักวัน..คงจะมีสักวัน..

ในฤดูหนาวก็เปลี่ยนจากเดินป่าและเสือภูเขา ไปเป็นสกีและกีฬาฤดูหนาวอื่นๆ ทำให้แบมฟ์ (Banff) เป็นเมืองท่องเที่ยวยอดนิยมตลอดปี ดูจากรูปแล้ว ในฤดูหนาวแถบนี้ก็สวยมากเช่นกัน

แบมฟ์ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park) มีแหล่งท่องเที่ยวมากมาย ซึ่งอ้อยหวานจะเล่าในตอนต่อไป

โปรดพาตัวเองไปพบกับความฝัน กับอ้อยหวาน ในตอนต่อไปนะคะ

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

อุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park)

เมืองแบมฟ์ (Banff)

ได้ยินเสียงนั้นไหม?

เสียงร้องเรียก ให้ใครมา

สัมผัสกับผืนป่า

ให้เวลา เรียนรู้มัน

วันนี้อ้อยหวานจะพาไปชมผืนป่าในเขตอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park) กันค่ะ

อุทยานแห่งชาติแบมฟ์ เป็นอุทยานแห่งชาติเก่าแก่ ก่อตั้งขึ้นในปี 1885 เป็นอุทยานแห่งชาติที่ตั้งขึ้นเป็นแห่งแรกของแคนาดา และเก่าแก่เป็นอันดับสามของโลก มีอาณาเขตพื้นที่ทั้งหมด 6,641 ตารางกิโลเมตร

ในปี 1984 อุทยานแห่งชาติแบมฟ์และอุทยานแห่งชาติอีกหกแห่งในบริเวณนี้ได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลก รวมกันเรียกว่า อุทยานแห่งชาติเทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ (Canadian Rocky Mountain Parks)

อุทยานแห่งชาติแบมฟ์ เป็นตัวอย่างที่ดีในการอนุรักษ์ป่าและสัตว์ป่า ถึงแม้ว่าอาจจะสายไปสักนิดสำหรับสัตว์ป่าบางชนิดเช่น วัวไบสัน (Bison) ถูกล่าจนสูญพันธ์ไปจากอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ตั้งแต่ปี 1858 ก่อนที่พื้นที่บริเวณนี้จะถูกแต่งตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติ แต่ก็ไม่สายไปสำหรับสัตว์ป่าและพืชพันธ์ชนิดอื่น

รูปข้างบนคือสะพานที่เห็นอยู่เป็นระยะๆ บนถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ที่ตัดผ่านอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ เป็นสะพานสำหรับสัตว์ป่าในการข้ามถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ถนนตลอดสายจะมีรั้วกั้นเพื่อป้องกันอุบัติเหตุให้แก่สัตว์ป่า แม้แต่บนสะพานก็มีรั้วกั้น มีการศึกษากันอย่างจริงจัง และใช้ได้ผลด้วย

สัมผัสกับผืนป่า

ข้อมูลอย่างนี้มีอยู่ทั่ว การให้ความรู้ ให้ข้อมูล เป็นการให้การศึกษาแก่มนุษย์โลก ให้เข้าใจสิ่งที่เรียกว่า ‘ธรรมชาติ’ และความสำคัญของมันต่อโลกและมนุษย์

สัมผัสกับผืนป่า

จากเคราหยาบๆ.. สิ่งที่ดูเหมือนกระจุกขน ที่ห้อยอยู่บนกิ่งไม้คือ ไลเคน (lichen) ชนิดหนึ่ง ถ้าส่องดูด้วยกล้องจุลทรรศน์จะพบว่ามันประกอบด้วยเนื้อเยื่อสองชนิดคือ เชื้อรา (fungus) และสาหร่าย (algae) ทั้งสองอย่างมีความสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี เชื้อรา (fungus) ได้ธาตุอาหารจากสาหร่าย (algae) ส่วนสาหร่าย (algae) ได้บ้านที่อาศัยอย่างดีคือ เชื้อรา (fungus)

..ไปจนถึง มอสขนนก (Feather moss) ใต้ร่มเงาของต้นสนใหญ่คือ ป่าขนาดจิ๋วของมอสที่ปกคลุมผืนดิน มอสเป็นพืชที่ไม่มีราก แต่จะซึมซับน้ำทางใบ ที่ป่านี้มีมอสอยู่หลายชนิด – คุณได้เห็นมอสกี่ชนิด?

ป่าขนาดจิ๋ว

เส้นทางเดินป่า Johnston Canyon ประเทศแคนนาดามีภาษาราชการสองภาษาคือ ภาษาอังกฤษและฝรั่งเศส ระยะทางจากจุดเริ่มต้นไปจนถึงน้ำตกส่วนบนเป็นระยะทาง 2.6 กิโลเมตร และยังมีเส้นทางเดินป่าต่อจากนี้ไปอีก 5-6 กิโลเมตรไปจนถึงทะเลสาปเล็กๆ เช้านั้นเราสองคนเดินไปจนถึงน้ำตกส่วนบนแล้ววกกลับได้ระยะทางกันห้ากิโลกว่า เป็นเส้นทางที่งดงามมาก

น้ำตกส่วนล่าง

น้ำตกส่วนบน

ป่าสน และป่ามอส มีละอองน้ำกระจายไปทั่ว ได้กลิ่นป่าไหม หอมจัง

ทางเดินที่สร้างเป็นอย่างดี ให้มนุษย์ได้สัมผัสกับธรรมชาติจริงๆ และทำลายธรรมชาติให้น้อยที่สุด ไม่ไปเหยียบย่ำพวกมอส

ดื่มด่ำกับธรรมชาติ จะมีสักกี่ครั้งที่ได้อยู่ท่ามกลางป่าอย่างนี้ ในเวลานั้นมีความรู้สึกเหมือนนกที่หลุดจากกรงขัง

..มนุษย์เราสร้างเมืองไว้ขังตัวเอง แถมยังสร้างโซ่ตรวนอีกหลายอย่างไว้พันธนาการ ขึงตรึงตัวเองเสียแน่นหนา..จนยากที่จะปล่อยวาง

คงจะต้องฝันอีกนาน..ที่จะมีโอกาสอย่างนี้อีก แต่จะฝันต่อไป

ออกจากเส้นทางเดินป่า เราก็ไปปั่นจักรยานกันในเมืองแบมฟ์ ไปชมน้ำพุใต้ดินที่มีกำมะถัน ทำให้แถวนี้มีกลิ่นเหม็นเหมือนไข่เน่า

ที่นี่มีทางเดินไม้อย่างดี พร้อมคำอธิบายให้ความรู้เกี่ยวกับพืช สัตว์ และธรรมชาติในบริเวณนั้น

ต้นไม้ พืช และสัตว์ต่างๆ ปรับตัวให้อยู่กับสภาพดินและน้ำที่มีกำมะถัน

สระน้ำนี้มาจากน้ำพุใต้ดิน ต้นน้ำพุคงจะร้อน มาถึงที่นี่น้ำอุ่นสบาย แต่ก็ยังมีกำมะถันอยู่ ในน้ำมีปลาตัวเล็กอาศัยอยู่เต็ม ที่น่าแปลกคือปลาเหล่านั้นไม่ใช่ปลาที่อาศัยอยู่ดั้งเดิม แต่เป็นปลาในเขตร้อนที่มีคนเอามาปล่อยไว้ แล้วปรับตัว เติบโตเกิดลูกเกิดหลานมามากมาย

เช่นเดียวกับต้นวอเตอร์เครส และต้นไม้น้ำอื่นๆ เติบโตมีลูกมีดอก แม้แต่ในฤดูหนาว น้ำในสระก็ยังอุ่น ทำให้เขียวเช่นนี้ตลอดปี

ต่อจากนั้นก็ปั่นจักรยานไปรอบๆ เส้นทางแถบนี้ส่วนใหญ่จะเส้นทางบนเขา ทางดินธรรมชาติ ขรุขระ ที่มีแต่สองขาและจักรยานเสือภูเขาเท่านั้นที่ไปได้ เราจึงไปปั่นเที่ยวในสนามก็อฟ

เป็นสนามก็อฟที่อยู่ในที่ที่สวยที่สุด ขณะนั้นฝนตกปรอยๆ แต่ทั้งนักก็อฟและนักปั่นไม่ยอมเลิกลา ยังอยากดื่มด่ำกับบรรยากาศ

ดูดิ.. เมืองในป่าแท้ๆ แต่มนุษย์ก็ไม่ละ.. ยังคงยึดติดกับสิ่งที่เรียกว่าหรูหรา

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ในตอนต่อไป

อ่าน ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ

พาดวงใจ..ไปอิงแอบเขา

ได้ยินไหม..เสียงของภูเขา

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

ทะเลสาบ เลค หลุยส์ (Lake Louise)

อุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park)

ได้ยินไหม..เสียงของภูเขา

ที่นี่ ที่ไหน?

งดงามดุจดังฉันฝันไป

โอ้..ฤานี่คือ..สวรรค์บนดิน

ใช่จริงๆ..ทะเลสาบ เลค หลุยส์ (Lake Louise) งดงามดั่งสวรรค์บนดิน

เลค หลุยส์ (Lake Louise) เป็นทะเลสาบที่มีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องความงาม เป็นทะเลสาบที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดในแคนนาดา เลค หลุยส์ตั้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park)

ตั้งอยู่ในจุดที่ค่อนข้างสูงกว่าระดับน้ำทะเลคือ 1,646 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ทำให้มีอากาศเย็นสบาย เหมาะสำหรับเป็นที่พักตากอากาศในฤดูร้อน และเป็นที่ที่มีอากาศเย็นยะเยือกถึง -50 องศา มีหิมะหนาเป็นเมตรๆ เหมาะสำหรับเล่นสกีภูเขาในฤดูหนาว

เลค หลุยส์ ปรากฏสู่สายตาของโลกภายนอกในปี 1882 เมื่อชาวผิวขาวนายหนึ่งซึ่งไปสำรวจเส้นทางเพื่อสร้างทางรถไฟแถวๆ เทือกเขาแคนาเดียน ร็อกกี้ วันหนึ่งเขาได้ยินเสียงดังก้องของหิมะถล่ม จึงสอบถามกับชาวอินเดียนที่นำทาง ได้ความว่าเสียงมาจากภูเขาหิมะเหนือทะเลสาบน้อย วันต่อมาชาวอินเดียนได้พาเขาไปที่นั่น ภาพที่เขาเห็นทำให้เขาถึงกับปรารภว่า

“ให้ตายสิ! ผมสาบานต่อพระเจ้าได้ ว่าผมไม่เคยเห็นสถานที่ที่ไหน ที่งดงามหาที่ใดเปรียบได้เช่นนี้มาก่อน”

(As God is my judge, I never in all my explorations saw such a matchless scene.)

เลค หลุยส์ มีชื่อดั้งเดิมว่า ‘ทะเลสาบมรกต’ (Emerald Lake) ต่อมาถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็น ทะเลสาบ เลค หลุยส์ (Lake Louise) ตามพระนามของเจ้าหญิงหลุยส์ (Princess Louise) พระธิดาของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียแห่งอังกฤษ ในปี 1890 รีสอทแห่งแรกก็ถูกสร้างขึ้นริมฝั่งเลค หลุยส์ ในปัจจุบันคือโรงแรม Fairmont Chateau Lake Louise โรงแรมสุดหรูในสถานที่สุดสวย Fairmont มีโรงแรมหรูๆ หลายแห่งทั่วแคนนาดา ที่ออตตาวาเมืองที่อ้อยหวานอยู่ก็มีโรงแรมของ Fairmont ดูจากบล็อกเก่าของอ้อยหวานได้ ที่นี่

น้ำในเลค หลุยส์ ไหลโดยตรงมาจากธารน้ำแข็งวิกตอเรีย (Victoria Glacier) ดูจากรูปที่สี่ตรงกลางที่เป็นสีขาวระหว่างหุบเขานั่นคือธารน้ำแข็งวิกตอเรีย เป็นธารน้ำแข็งที่ละลายอย่างช้าๆ เริ่มแรกน้ำจะขุ่นขาวเหมือนสีนมไหลมาจากภูเขา มาถึงจุดนี้จะไหลช้าลง และเริ่มตกตะกอน ผงสีขาวคือผงหินที่ธารน้ำแข็งบดขยี้มาเป็นเป็นพันๆ ปี น้ำจากธารน้ำแข็งในเลค หลุยส์ หลังจากเศษหินตกตะกอนแล้วเป็นสีมรกต ใสแจ๋วและเย็นเจี้ยบ ในฤดูหนาวจะกลายเป็นน้ำแข็ง น้ำในเลค หลุยส์ ไม่เคยมีอุณภูมิสูงกว่า 5 องศาเซลเซียต ปลาในเลค หลุยส์จึงตัวใหญ่ไม่เกินฝ่ามือ

จากโรงแรม Fairmont Chateau Lake Louise มีเส้นทางเดินป่าอยู่หลายสาย เราสองคนเลือกเดินไปบนเส้นทาง ‘ทุ่งหกธารน้ำแข็ง’ (Plain of Six Glaciers) เส้นทาง ‘ทุ่งหกธารน้ำแข็ง’ มีระยะทาง 7 กิโลเมตร ไปชมธารน้ำแข็งทั้งหก โดยเริ่มเดินเลียบเลค หลุยส์ ไปจนสุด แล้วค่อยๆ ไต่ขึ้นเขา แต่เราเดินไปได้แค่ครึ่งทางก็ต้องวกกลับ เพราะระยะทางที่เหลือยังมีหิมะปกคลุม เราใส่รองเท้าผ้าใบธรรมดา เดินย่ำหิมะเท้าคงจะเปียกและเย็น ..น่าเสียดายมากๆ

มีเพื่อนร่วมทางเยอะพอสมควร สาวนักเดินป่าคนนี้เตรียมตัวมาอย่างดี มีรองเท้าบูธกันน้ำ และไม้เท้าสำหรับเดินป่า

เราแวะนั่งพักกินแซนวิชที่นี่ แล้วได้พบกับเพื่อนใหม่ตัวจิ๋ว

เธอเชื่องมาก มาเกาะเข่าขอของกิน เลยได้ไปหลายอย่าง คือได้ปั๊บก็วิ่งเอาไปเก็บ อีกห้านาทีกลับมาขอใหม่

กลับมาถึงบ้านแล้วเช็คดูในอินเทอเน็ท ปรากฎว่าเธอเป็นดารา มีชื่อเสียงโด่งดัง เสียดายไม่ได้ขอลายเซ็น

เธอมีชื่อว่า ‘Crasher Squirrel’ รูปนี้เป็นรูปที่จุดเดียวกันกับที่เรานั่งพักกินแซนวิช สามีภรรยาคู่นี้ตั้งกล้องตั้งเวลาไว้บนก้อนหิน แล้วส่งรูปนี้ไปประกวดกับ National Geographic เธอก็เลยโด่งดังเป็นข่าวใหญ่โต อ่านรายละเอียดได้ที่นี่

เส้นทางผ่านป่าสน

ตอไม้ในป่าสน ..สิ่งหนึ่งตายไปแต่ยังทำประโยชในแก่สิ่งมีชีวิตอีกหลายสิ่ง

ป่าจิ๋วบนตอไม้

บนเส้นทาง ‘ทุ่งหกธารน้ำแข็ง’ (Plain of Six Glaciers)

วิวจากโรงแรม Fairmont Chateau Lake Louise โรงแรมสุดหรู

วิวที่มองจากห้องอาหารของโรงแรม Fairmont Chateau Lake Louise มีคิวรอโต๊ะนานถึง 1 ชั่วโมง

เช้าอีกวันหนึ่งเราตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อจะไปดูตะวันทอแสง เราไม่ได้พักอยู่ที่โรงแรมสุดหรู แต่พักอยู่ที่โรงแรมติดกันแต่ราคาห่างไกลกัน คือถูกกว่ากันเยอะ

ยามเช้าอากาศเย็นเจี้ยบ 1 องศา

เงียนสงบมีแต่เราสองคน

โอ้..ฤานี่คือ..สวรรค์บนดิน

แสงพระอาทิตย์ส่องหิมะและธารน้ำแข็งวิกตอเรียตรงหุบเขา สะท้อนเงาบนทะเลสาบที่ใสดุจกระจกเงา

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ในตอนต่อไป

อ่าน ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ

พาดวงใจ..ไปอิงแอบเขา

สัมผัสกับผืนป่า

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

อุทยานแห่งชาติแจสเปอร์ (Jasper National Park)

เมืองแจสเปอร์ (Jasper)

สัตว์ป่า

ธารน้ำแข็ง

ในอ้อมกอดของขุนเขา

ฉันฝันเห็นทุกครั้งที่หลับตาลง

ภาพฝันที่ชวนให้หลุ่มหลง

ธรรมชาติช่างสร้างสรร..บรรจงแต่ง

ออกจากทะเลสาบ เลค หลุยส์ (Lake Louise) มาสัก 20 นาที ก็ออกจากเขตอุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park) เข้าสู่เขตอุทยานแห่งชาติแจสเปอร์ซึ่งอยู่ทางทิศเหนือ อุทยานแห่งชาติแจสเปอร์เป็นอุทยานแห่งชาติที่ใหญ่ที่สุดในแคนนาดา มีอาณาเขตพื้นที่ทั้งหมด 10,878 ตารางกิโลเมตร และได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกเช่นเดียวกับอุทยานแห่งชาติแบมฟ์

ถนนที่ตัดผ่านอุทยานแห่งชาติแจสเปอร์จากเหนือสู่ใต้ จัดว่าเป็นถนนที่สวยที่สุดสายหนึ่งของโลก เป็นระยะทางทั้งหมด 230 กิโลเมตร มีชื่อว่า Icefields Parkway อ้อยหวานขอยืนยันว่าสวยจริงๆ ตลอดทั้งสายไม่มีเมืองเลย ภูเขาทั้งซ้ายทั้งขวาทั้งหน้าทั้งหลัง เหมือนอยู่ในอ้อมกอดของขุนเขา ถนนเล็กๆที่จำกัดความเร็ว และไม่อนุญาติให้รถบรรทุกวิ่งผ่าน มีข้อความบอกเตือนไว้เป็นระยะๆ ให้ระวังสัตว์ป่า มีนักปั่นจักรยานทางไกลนับได้เกือบ 20 คัน ดูๆ แล้วถนนสายนี้โหดจริงๆ สำหรับการปั่นจักรยาน รูปข้างบนมองมาจากช่วงถนนตรงจุดที่สูงที่สุด 2069 เมตร

บนถนน Icefields Parkway นี้มีจุดชมวิวที่มีที่จอดรถอยู่เป็นระยะ มีเส้นทางเดินป่าอยู่หลายสาย และมีสัตว์ป่ามากมาย ไม่ต้องเดินเข้าไปในป่าเลย กลุ่มแกะเขาใหญ่ (Bighorn Sheep) นี้ มายืนกินเกลือแกงอยู่บนลานที่จอดรถของจุดชมวิว โดยไม่สนใจใยดีกับมนุษย์รอบข้าง (ที่นี่ไม่อนุญาติให้อาหารสัตว์ป่า)

แกะเขาใหญ่ (Bighorn Sheep) มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Ovis Canadensis เป็นหนึ่งในแกะภูเขาสองชนิดของทวีปอเมริกาเหนือ ขนสีมีตั้งแต่สีน้ำตาลอ่อน เทา ไปจนถึงสีน้ำตาลเข้ม เขาของแกะเขาใหญ่ตัวผู้จะมีน้ำหนักถึง 14 กิโลกรัม แกะเขาใหญ่ตัวเมียจะมีเขาที่เล็กกว่า

ขอบคุณ ข้อมูลจาก WIKIPEDIA

ขับรถไปอีกหน่อยก็ต้องจอดข้างทางอีก เพราะเจ้าสองตัวนี้มายืนเล็มหญ้าข้างถนนโดยไม่สนใจใยดีกับมนุษย์รอบข้างเช่นกัน

แพะภูเขา (Mountain goat) หรืออีกชื่อหนึ่งว่า the Rocky Mountain goat มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Oreamnos americanus ทั้งตัวผู้และตัวเมียจะมีเขาและเครา แต่ตัวเมียจะจะมีเขาและเคราสั้นกว่าตัวผู้ แพะภูเขาใส่เสื้อหนาวสองชั้น ขนชั้นในจะเป็นขนที่ละเอียดหนา ส่วนขนชั้นนอกจะยาวและหยาบกว่า ทำให้สามารถอยู่ในที่ที่มีอากาศหนาวถึงลบห้าสิบองศาบนภูเขา

ขอบคุณ ข้อมูลจาก WIKIPEDIA

แพะภูเขาจะเริ่มสลัดขนในฤดูใบไม้ผลิโดยการถูตัวกับหินหรือต้นไม้ ในสมัยก่อนคนอินเดียนจะไปเก็บขนแพะภูเขาตามป่ามาทอผ้าขนสัตว์

ยังมีสัตว์ป่าอีกหลายชนิดที่มองเห็นไกลๆ และเก็บรูปไม่ทัน คุณผู้ชายเห็นหมี Grizzly Bear แต่อ้อยหวานไม่เห็น เพราะเป็นคนขับรถและหยุดรถไม่ทัน

อุทยานแห่งชาติแจสเปอร์มีทุ่งน้ำแข็ง (Icefield) ขนาดใหญ่มีชื่อว่า ทุ่งน้ำแข็งโคลัมเบีย (Columbia Icefield) เป็นทุ่งน้ำแข็งที่เป็นต้นสายของธารน้ำแข็ง (Glacier) 6 สาย หนึ่งในนั้นคือ ธารน้ำแข็งอะทะบาสกะ (Athabasca Glacier) เป็นธารน้ำแข็งใหญ่ที่มองเห็นได้จากถนน Icefields Parkway

ธารน้ำแข็งอะทะบาสกะ (Athabasca Glacier) 360 องศา

มีความยาว 6 กิโลเมตร ความหนาของน้ำแข็ง 90–300 เมตร ในรูปจะเห็นปากน้ำ ที่นี้มีรถทัวร์พิเศษพานักท่องเที่ยวขึ้นไปชมและเดินบนทุ่งน้ำแข็งและธารน้ำแข็ง แต่เราไม่ได้ใช้บริการ

ในปี 1992 ธารน้ำแข็งอะทะบาสกะควรจะอยู่ตรงนี้ แต่เพราะผลกระทบจากภาวะโลกร้อน ทำให้ธารน้ำแข็งละลายในอัตราประมาณ 5 เมตรต่อปี

น้ำตก Sunwapta ไม่ไกลจากถนน Icefields Parkway

น้ำตก Athabasca ไม่ไกลจากถนน Icefields Parkway

ช่วงปลายของน้ำตก Athabasca แถวนี้มีทัวร์ล่องแก่ง แต่เราไม่ได้ใช้บริการ

วันรุ่งขึ้นเราไปปั่นจักรยานเที่ยวแถวๆ เมืองแจสเปอร์ แถบนี้ต้องระวังตัวมากหน่อย เพราะเป็นถิ่นของหมี Grizzly Bear และกวาง elk ในฤดูใบไม้ผลิแม่กวาง elk ค่อนข้างดุและจะทำร้ายหากเข้าใกล้ลูกของมัน ส่วนหมีก็เช่นเดียวกัน ปรกติจะไม่ทำร้ายคน นอกจากในกรณีที่ตกใจหรือลูกอ่อน

สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้มีนักปั่นจักรยานถูกหมีทำร้าย คุณผู้ชายจึงต้องพกสเปรย์หมี (bear spray) เป็นสเปรย์พริกไทยที่มีขายตามร้านที่เมืองแจสเปอร์ ไว้ใช้ป้องกันตัวจากหมี Grizzly Bear และกวาง elk แต่โชคดีที่เราไม่ต้องใช้มัน เพราะเราเจอแต่ตัวเล็กตัวน้อย

เช่นตัวนี้

บนเส้นทางเดินป่าที่เมืองแจสเปอร์

โบสถ์เก่าแก่ของเมืองแจสเปอร์

เมืองแจสเปอร์

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ในตอนต่อไป

อ่าน ‘พาตัวเองไปพบกับความฝัน’ ตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ

พาดวงใจ..ไปอิงแอบเขา

ได้ยินไหม..เสียงของภูเขา

สัมผัสกับผืนป่า

ฤานี่คือ..สวรรค์บนดิน

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

ธรรมชาติ

Keywords:

อุทยานแห่งชาติแบมฟ์ (Banff National Park)

ดอกไม้ริมทาง

ดอกไม้ป่า

อุทยานแห่งชาติแจสเปอร์ (Jasper National Park)