เล่าสู่กันฟัง "เรื่องของถั่ว”

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

ถั่ว ‘ชิกพี’ (Chickpea) หรือ Garbanzo beans

อ้อยหวานชอบอ่านบันทึกของคนหลายคนที่ไปปั่นจักรยานเที่ยวระยะไกล และบางคนก็ปั่นจักรยานรอบโลกเป็นปีๆ กันเลย ติดตามอ่านกันมา 3-4 ปีแล้ว และส่วนมากคนที่ชอบปั่นจักรยานเที่ยวนั้นจะเห็นอะไรๆ ริมทางน่าสนใจมากมาย เขียนเล่าเป็นปีก็ไม่หมด อ้อยหวานอ่านเจออะไรก็ต้องขยาย เพราะอยากรู้มากกว่านั้น วันนี้พระเอกนางเอกจะเป็นถั่วค่ะ

เริ่มแรกก็คือนี่เลย ถั่ว ‘ซาชา อินชิ’ (Sacha Inchi) เป็นพืชท้องถิ่นของป่าดงดิบอเมซอน ในเปรู มีชื่อภาษาอังกฤษว่า Plukenetia volubilis หรือ ถั่วภูเขา mountain peanut เป็นไม้เถาสูงถึง 2 เมตร

ดอกและลูกอ่อน จะมีดอกหลังจากปลูกได้ 5 เดือน ในช่อดอกจะมี ดอกตัวผู้ขนาดเล็กสีขาว และอยู่กันเป็นกลุ่มข้างบนช่อ ดอกตัวเมียจะมีแค่ 2 ดอกอยู่ที่ฐานของช่อดอก และจะออกดอกและเมล็ดเกือบตลอดปี

เปลือกกินไม่ได้ ทานเมล็ดได้อย่างเดียว

ส่วนมากนำมาทำเป็นน้ำมัน น้ำมันของ ถั่ว ‘ซาชา อินชิ’ นี้ได้รับรางวัลเหรียญทองในด้านคุณภาพ organoleptic ที่ดีเยี่ยม ในการแข่งขันน้ำมันที่กินได้ของโลก(the World Edible Oils competition) ที่กรุงปารีส ในปี 2004 และปี 2007

ชาวอินเดียนเผ่าชันคัสและเผ่าอื่น ๆ ในภูมิภาค เพาะปลูก ถั่ว ‘ซาชา อินชิ’กันมากว่า 3,000 ปี น้ำมันสกัดจากเมล็ดใช้ในการทำอาหาร เมล็ดและใบที่ทำสุกแล้ว ยังเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญอีกด้วย

ถั่ว ‘ซาชา อินชิ’ ตอนนี้ยังได้ครองตำแหน่งซุปเปอร์ฟูดอีกด้วย ในฐานะที่มคุณค่าทางอาหารสูง ถั่ว ‘ซาชา อินชิ’ มีโปรตีนสูง (27%) และน้ำมัน (35 - 60%) น้ำมันถั่ว ‘ซาชา อินชิ’อุดมไปด้วยกรดไขมันโอเมก้า 3, โอเมก้า 6 และโอเมก้า 9 นอกจากยังอุดมไปด้วยไอโอดีน วิตามินเอ วิตามินอี และอื่นๆ

ถั่ว ‘ชิกพี’ (Chickpea) หรือ Garbanzo beans คุณสายพินเคยเอากระทะมาตั้งปรุงถั่ว ‘ชิกพี’ ให้ดูแล้วในบล็อกนี้ พร้อมรายละเอียดคุณค่าทางอาหาร อ้อยหวานได้กินอยู่บ่อยๆ ใส่ในสลัดหรือเป็นแบบถั่วกรอบอร่อยดี แต่ไม่เคยเห็นต้น พอเห็นในบันทึกของคู่นักปั่นที่เขาไปเจอปลูกกันเต็มที่อินเดียตอนกลาง เป็นถั่วที่น่ารักมาก