เราไม่อาจจะระบายสีให้โลกเต็มไปด้วยดอกไม้สีชมพูสดใสได้เสมอไป แต่เราสามารถระบายสีโลกภายในใจให้งดงามสดใสอยู่เสมอ…

อย่างคำคมของพระไพศาล วิสาโล  ...ความสุขอยู่ที่ใจ หันมาเมื่อไหร่ก็เจอ

อ้อยหวานส่งภาษาใบ้ขออนุญาติถ่ายรูปลุงและภาพเขียนสุดสวยของลุง ลุงยิ้มให้และพยักหน้าตกลง ในประเทศญี่ปุ่น ภาพผู้สูงอายุนั่งวาดรูปสีน้ำอย่างใจเย็นในสวนหรือสถานที่ที่สวยงดงามเช่นนี้ มีให้เห็นบ่อยๆ บ้างมาเป็นกลุ่มใหญ่ กระจัดกระจายกันนั่งวาดรูป จากนั้นก็ช่วยกันติชม บ้างก็มาโดดเดี่ยว (แต่ไม่เดียวดาย) อย่างที่อ้อยหวานเขียนไว้ใน บล็อกสีน้ำอีกสักครั้งการวาดรูปเป็นการบำบัดจิตใจแบบหนึ่ง ที่มีชื่อหรูว่า ศิลปะบำบัด (Art Therapy) ศิลปะสามารถนำมาใช้บำบัดจิตใจ สำหรับโรคหลายชนิด เช่น โรคเครียด  โรคเศร้าซึม โรคจิตตก โรคเบื่อ โรคกังวลวิตกจริต โรคบอบช้ำทางจิตใจจากการสูญเสีย

และสำหรับผู้สูงอายุ อ้อยหวานคิดว่าการได้นั่งวาดรูประบายสี แทนที่จะไปนั่งกังวลเรื่องลูกหลานเหลน หรือวิตกถึงความเสื่อมต่างๆ ที่กำลังรุมล้อมร่างกาย มันจะทำให้มองเห็นโลกที่เหลืออยู่สดใสและมีความหมายมากขึ้น

จากบล็อกที่แล้ว เมื่อโบกมืออำลาน้องๆ แล้ว เราสองคนก็โยกย้ายตัวเองออกนอกเมืองคามาคุระ ไปที่ทะชิคะวะ (Tachikawa) ชานเมืองโตเกียว โดยที่ไม่ทราบมาก่อนว่าจะได้พบเจออะไรที่นั่น และกลายเป็นว่าเราได้พบกับขุมทรัพย์สีชมพู ที่จริงต้องเรียกว่าเราได้ตกลงไปในขุมทรัพย์ดอกไม้เข้าอย่างจัง! เพราะที่เมืองนี้มีสวนสวยที่ไม่ธรรมดา

สวน Showa Memorial Park หรือ Showa Kinen Koen

และสวนนี้กำลังมี งานเทศกาลดอกไม้

ในสวนมีต้นซากุระกว่า 1500 ต้น 31 สายพันธุ์ กำลังเบ่งบานกันอย่างเต็มที่ คนรักดอกไม้อย่างอ้อยหวานก็ได้เบิกบานอย่างผีเสื้อล้อลม เป็นความสุขที่ไม่เคยลืม นึกถึงทีไร สุขใจร่ำไป

ยัง...ยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เพราะในสวนยังมีทุ่งทิวลิปหลากสีสันกว่า 23,000 ต้น

ทิวลิปกับดอกซากุระ ที่สวยจัดกินกันไม่ลงจริงๆ

หันมาอีกมุม แดฟโฟดิลสีเหลืองเข้ม กับซากุระสีชมพูอ่อน ก็ได้ใจไปอีกหลายดวง แม้ว่าเมืองออตตาวา เมืองที่อ้อยหวานอยู่นั้นจะมีดอกทิวลิปและดอกแดฟโฟดิลอยู่มากมาย (และมากกว่า) แต่ออตตาวาไม่มีชากุระ

โอ้..ว้าววววววว ทำไมสีตัดกันได้อย่างงดงามเช่นนี้

ดอก Chinese Violet Cress สีม่วงหวาน สีโปรดของอ้อยหวานนะเนี่ย

ดอก Chinese Violet Cress มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Orychophragmus violaceus เป็นดอกไม้ป่าที่ขึ้นอยู่ทั่วไปริมถนน ตามทุ่งนา ป่าเขาของประเทศจีนและญี่ปุ่น เป็นพืชในตระกูลมัสตาร์ด ในประเทศจีนจัดว่าเป็นผัก ก้าน ใบ และดอกสามารถนำมาทำเป็นอาหารหรือกินสด ดอกมีสีม่วงอ่อน ม่วงแก่ ไปจนถึงสีชมพูอมม่วง

เดินอยู่ในทุ่งดอก Chinese Violet Cress เธอรวมตัวกันส่งกลิ่นหอมระรวย ให้คนรักสีม่วงใจอ่อนระทวยเชียวละ

เรียกได้ว่า ‘สวยหมดจด’ คือ รูปสวย กลิ่นหอม แถมกินได้อีก อยากเอามาปลูกที่บ้าน แต่หาซื้อเมล็ดไม่ได้ น่าเสียดายจัง

ฮะนะมิ ปิคนิกชมดอกไม้แบบญี่ปุ่น ‘ฮะนะ’ ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่าดอกไม้

ส่วนใหญ่แล้วคำว่าฮะนะมิจะหมายเจาะจงลงไปที่ ชมดอกซากุระและดอกพลัม เป็นประเพณีที่สืบต่อกันมาหลายร้อยปี

พอผ่านดงดอก Chinese Violet Cress ก็มาเจอกับทุ่งดอกไม้สีเหลือง แล้วต้องร้องบอกตัวเองว่า สวรรค์บนดินเป็นเช่นนี้เอง!

ในทุ่งดอกเรฟซีดสีจัดจ้านนี่เอง ที่อ้อยหวานได้พบกับลุงจิตรกรนั่งวาดรูปสีน้ำอย่างมีความสุข  

เรฟซีด เป็นพืชในตระกูล Brassicaceae หรือตระกูลมัสตาร์ด (หรือกะหล่ำปลี) เป็นพืชที่เพาะปลูกเพื่อนำเมล็ดมาผลิตน้ำมันสำหรับใช้ในการปรุงอาหาร และถือว่าเป็นแหล่งผลิตน้ำมันสำหรับใช้ในการปรุงอาหารอันดับสามของโลก

ว่าด้วยเรื่อง เรฟซีด (rapeseed) กับ คาโนล่า (Canola) ความเหมือนและความแตกต่าง

เอาสั้นๆ เลยนะ คาโนล่า (Canola) ก็คือ เรฟซีด (rapeseed) ที่กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ชาวแคนนาดาช่วยกันปรับปรุงบำรุงพันธ์ขึ้น เพื่อให้น้ำมันที่มีคุณภาพเหมาะสมสำหรับใช้เป็นอาหารของมนุษย์ คำว่า คาโนล่า (Canola) กลายมาจากคำว่า Canadian oil, low acid (น้ำมันพืชผลิตในแคนาดา มีกรดต่ำ)

สนใจอ่านรายละเอียดได้ที่

https://en.wikipedia.org/wiki/Canola

https://www.naturalnews.com/034733_canola_oil_rapeseed_food_labels.html

เราชมสวนกันตั้งแต่เช้าจรดเย็น แต่ก็ยังชมได้ไม่ทั่ว นับว่าเป็นสวนที่กว้างมาก ที่จริงเขามีจักรยานให้เช่า แต่ส่งภาษากันไม่รู้เรื่อง เลยพลาดไป

ในสวนยังมีดอกไม้อีกหลายชนิด ไปชมกันได้ที่นานาดอกไม้ของสวน Showa Memorial Park

บล็อกหน้าเราไปปั่นจักรยานชมญี่ปุ่นกันนะค่ะ
 

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง “ก้าวเท้าที่นำไป ” ในตอนต่อไป

อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก

ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ก้าวเท้าเดิน..ตามรอยเวลา

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 1

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 3

โลกนี้สีชมพู 1

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

อ้อยหวาน

วันนี้อ้อยหวานพาเพลินจะนำลูกทัวร์ไปเปลี่ยนบรรยากาศ จากชมดอกไม้มาเป็นชมภูเขากันบ้าง และจากเดินชมกันหลายวันจนแข้งขาร้าวระบม เราจะเช่าจักรยานแล้วปั่นรอบทะเลสาบที่ตั้งอยู่ตรงเชิงภูเขาฟูจิ ภูเขาที่ชื่อดังที่สุดของญี่ปุ่น และเป็นสัญาลักษณ์ของประเทศ

ก่อนเริ่มปั่นเที่ยวกัน เรามาทำความรู้จักกับฟูจิกันนิดหน่อยนะค่ะ

ภูเขาฟูจิ เป็นภูเขาไฟที่ยังไม่ดับหรือยังมีพลัง ระเบิดครั้งล่าสุดในปี 1707–1708 และมีความสูง 3,776.24 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล จัดว่าเป็นภูเขาที่สูงที่สุดในญี่ปุ่น และอาจจะสวยที่สุดเช่นกัน ภูเขาฟูจิยังเป็นภูเขาที่ศักดิ์สิทธ์ที่สุดของญี่ปุ่นอีกด้วย

ยัง..ยังไม่หมด เธอยังได้ตำแหน่งภูเขามรดกโลกจากองค์กรยูเนสโก้

ความงามของเธอปรากฎอยู่ในศิลปะญี่ปุ่นมาแต่โบราณ ทั้งภาพวาด ภาพเขียน และบทกวี เรียกได้ว่าเธอเป็นดาวค้างฟ้าเลยทีเดียว

และแน่นอนอยู่แล้ว ใครที่มาญี่ปุ่นแล้วไม่ได้ชมโฉมเธอ ก็ถือว่ายังไปไม่ถึงญี่ปุ่น เผลอๆ ถูกโดนไล่ให้กลับไปอีกรอบ

ว่าแล้ว เรายกพวกไปชมโฉมเธอกันเถอะ

ทะเลสาบคะวะโกะชิกุถือว่ามีทำเลที่ดีที่สุดสำหรับชมวิวภูเขาฟูจิ ตั้งอยู่ตรงเชิงเขาทางทิศเหนือ และมีรูปร่างรีๆ คล้ายเมล็ดถั่วแดง ปั่นจักรยานรอบทะเลสาบไม่ใกล้ไม่ไกล 35 กิโลเมตรเท่านั้นเอง ปั่นชิว ชิว มีขึ้นลงเนินกันนิดหน่อยให้หอบอ่อนๆ แต่วิวสวยมากมาย และที่สำคัญคือ เราได้ปลีกวิเวกจากนักท่องเที่ยวเป็นโขยงอีกด้วย

ดูดิ พอลงจากรถไฟปั๊บก็ได้เจอเธอเลย อยู่ด้านหลังสถานีรถไฟเลยทีเดียว หน้าสถานีมีร้านให้เช่าจักรยานอยู่สองสามร้าน เลือกคันเหมาะๆ จ่ายตังส์ แล้วไปกันเลย

ใครไม่ถนัดถีบรถ จะเลือกถีบเรือหงส์แทนก็ไม่ว่ากัน แต่บอกไว้ก่อนนะว่าจะไม่เห็นอะไรมาก เห็นแต่น้ำกับฟ้าและมีเธอยืนเด่น ดูแป๊ปเดียวก็เบื่อแล้ว

ปั่นจักรยานมีที่ให้หยุดแวะชมมากมาย ได้พักเหนื่อยอีกด้วย รอบทะเลสาบมีศาลเจ้าเล็กๆ แบบนี้อยู่ 7 แห่ง เป็นศาลของเทพเจ้าแห่งความโชคดีทั้งเจ็ด แต่ละศาลเจ้าตั้งอยู่กระจัดกระจายทั่วริมฝั่งทะเลสาบ

นอกจากนี้ยังมีแหล่งท่องเที่ยวให้หยุดชม และหยุดถ่ายเงินออกจากกระเป๋าตังส์อีกมากมาย เช่น พิพิธภัณฑ์ 7-8 แห่ง ร้านค้า สวนสนุก แต่บอกตรงๆ ว่าไม่ได้หยุดถ่ายเงินในกระเป๋าออกเลย เพราะแต่ละแห่งมีคนมหาสาร

ตรงนี้เป็นร้านค้าขนาดใหญ่ที่ปลูกลาเวนเดอร์เป็นสวน เอาไว้เรียกแขก แต่ช่วงนี้ยังหนาวเกินไป ลาเวนเดอร์ยังไม่เกิด

ไม่เกิด.. แต่วิวสวยนะ พูดภาษาไทยกันกระหึ่มเลย นักท่องเที่ยวไทยติดอันดับท็อปห้าของนักท่องเที่ยวในญี่ปุ่นเลยทีเดียว

เราไปต่อกันเลยนะ ไม่ต้องแวะหรอก ถึงแม้ว่าในร้านมีของชวนน้ำลายไหล และชวนให้เสียตังส์อยู่มากมาย แต่ปั่นจักรยานขนไม่ได้อยู่แล้ว เอ้า อยากหยุดก็หยุด แล้วเข้าห้องน้ำห้องท่าให้เรียบร้อยด้วย ให้เวลาสิบห้านาที อย่าลืมแวะชิมไอศครีมลาเวนเดอร์ด้วยละ นุ่มๆ มันๆ หอมอร่อย อ้อยหวานไม่ได้ถ่ายรูปในร้าน เพราะคนเยอะมาก

ปั่นต่อไปอีกนิดก็มาถึงตรงนี้ เป็นทางไม้ปั่นสบาย ฟูจิ เธอก็ยังอยู่กะเรา สวยพริ้งไปเลย

มีปั่นผ่านสวนด้วยนะ ตรงนี้เป็นสวนบลูเบอรี่ แต่ช่วงเดือนเมษายน บลูเบอรี่ยังนอนหลับไหลไร้ใบ เพราะแถบนี้ก็สูงพอสมควร อากาศจะอบอุ่นช้ากว่าที่ราบด้านล่าง

ถึงตรงนี้ วิวสวยขาดใจ!

เรามาถึงกึ่งกลางของระยะทางทั้งหมด

ไม่ต้องกลัวหิวน้ำเลยละ มีเครื่องแบบนี้อยู่มากมายหลายจุด อยากดื่มน้ำชนิดไหนจัดให้ทุกแบบ แถมเย็นเจี๊ยบด้วยนะ จุดนี้ห่างไกลผู้คนและนักท่องเที่ยว บ้านเรือนก็ไม่มีสักหลัง

สถานที่เดียวที่เราหยุดชมกันนานหน่อย ศาลเจ้าริมฝั่งทะเลสาบ

เป็นศาลเจ้าเล็กๆ แต่สวยดี แถมคนน้อยอีกด้วย

ถึงเวลาเรียนรู้เล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับศาลเจ้าชินโต นอกจากประตูโทริที่อ้อยหวานเคยเล่าให้ฟังในบล็อก ประตูโทริประตูสู่แดนศักดิ์สิทธิ์ แล้ว ยังมีสิ่งที่น่าสนใจใคร่ชมอีกหลายอย่าง เช่น เชือกศักดิ์สิทธิ์ชิเมะนะวะ (shimenawa) ถ้าเดินไปเจอเชือกแบบนี้ รู้ไว้เลยว่ามาเจอสิ่งศักดิ์สิทธิ์เข้าแล้ว ถ้าผูกรอบต้นไม้ ก็แสดงว่าต้นไม้ต้นนั้นเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ผูกก้อนหิน=ก้อนหินศักดิ์สิทธิ์ ฉะนั้นจงสำรวมอย่าหึกเหิมไปปีนเล่น (อะไรทำนองนี้)

อ่างน้ำสำหรับชำระล้างทำความสะอาดก่อนไหว้เทพเจ้า ใช้ล้างมือ และล้างปาก คือล้างมือเสร็จก็ตักน้ำใส่ฝ่ามือ ป้วนปาก จะคายน้ำออกหรือกลืนลงไปก็ได้ คนญี่ปุ่นเขาจะพกผ้าเช็ดมือของตัวเอง ล้างมือเสร็จจะได้เช็ดมือให้แห้ง เพราะเขาไม่มีกระดาษไว้ให้ และนี่คือเหตุผลที่ว่าตามร้านต่างๆ เขาถึงมีผ้าเช็ดมือน่ารักๆ ขายกันมากมาย ไม่พกไปล้างมือเสร็จก็ต้องเช็ดกับเสื้อตัวเอง แล้วน้ำก็เย็นเจี๊ยบเลยละ

น้ำใสสะอาด อ่างก็จัดอย่างสวยงาม อ่างน้ำของแต่ละแห่งจะแตกต่างกันไปไม่มากก็น้อย และสวยๆ กันทั้งนั้น มีที่วางตะบวยให้เรียบร้อย แม้แต่เด็กๆ ญี่ปุ่น เมื่อล้างมือล้างปากแล้ว จะวางตะบวยเก็บที่เดิมอย่างเรียบร้อย มีระเบียบกันจริงๆ

แผ่นไม้เอะมะ (Ema) เป็นแผ่นไม้สำหรับเขียนคำอธิษฐานของลัทธิชินโต มีหลายรูปแบบแตกกันแต่ละศาลเจ้า อยากทราบที่มาที่ไปของแผ่นไม้นี้ อ่านได้ที่ “แผ่นเอะมะ แผ่นไม้อธิษฐาน เขียนคำอธิษฐาน ส่งสารแด่เทพเจ้า” อ้อยหวานเขียนไว้ค่อนข้างละเอียด และมีรูปให้ดูด้วย แต่ที่ลืมบอกไปในบทความก็คือ พอถึงปีเขาเก็บรวบรวมและมีงานก่อกองไฟ ก็มีแผ่นไม้นี่แหละเป็นฟืน คำอธิษฐานลอยล่องเป็นควันถึงเทพเจ้า

เมื่อสองสามเดือนก่อนน้องเบลลูกสาวของอ้อยหวานไปเที่ยวญี่ปุ่นกับน้องชาย ขากลับซื้อมาเป็นของฝากใหอ้อยหวาน เพราะเขาเห็นว่ามีรูปดอกไฮเดรนเยียสวยดี แม่ชอบดอกไม้ ทำเอาแม่ร้องเสียงหลง ก็ไม่เคยเห็นใครซื้อเอากลับบ้านนะสิ แล้วนี่เขามีเคล็ดอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้!

ออกจากศาลเจ้า ก็มาเจอกับสวนสมุนไพร ที่นี่มีปลูกอยู่หลายชนิด แต่ดูเหมือนว่ามีลาเวนเดอร์มากที่สุด เดือนกรกฎาคมคงจะเป็นทุ่งสีม่วงสวย รูปฟูจิกับทุ่งลาเวนเดอร์คงงามน่าดู เลยมาฝั่งนี้ ก็อยู่ตรงเชิงฟูเขาฟูจิพอดี ไม่มีทะเลสาบคั่น

ปั่นจักรยานรอบทะเลสาบ 35 กิโลเมตร และได้ชมโฉมเธอจนหนำใจ เสียดายที่ดอกซากุระของที่นี่ยังไม่บานกัน เพราะอากาศหนาวกว่าที่อื่นๆ แต่ไม่เป็นไรเพราะเราตั้งใจมาชมโฉมเธอเท่านั้น

ในที่สุดอ้อยหวานได้ขีดถูกในรายการสถานที่ที่ฝันอยากไปปั่นจักรยาน ….ปั่นจักรยานชมภูเขาฟูจิ ไปมาแล้วนะ

ฝาครอบท่อระบายน้ำของแถบนี้ แน่นอนต้องมีเธอ!

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง “ก้าวเท้าที่นำไป ” ในตอนต่อไป

อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก

ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ก้าวเท้าเดิน..ตามรอยเวลา

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 1

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 3

โลกนี้สีชมพู 1

โลกนี้สีชมพู 2

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

อ้อยหวาน

หลังจากเดินทางท่องเที่ยวในญี่ปุ่นมาหลายวัน เจอะเจอผู้คนมากหน้าหลายตามามากมายเช่นกัน

เพราะขึ้นชื่อว่าสถานที่ท่องเที่ยว ก็แน่นอนต้องมีนักท่องเที่ยว ยิ่งเป็นฤดูดอกซากุระ ซึ่งเป็นฤดูกาลอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น

ใครๆ ก็อยากไปยนโฉมน้องนางในชุดสีชมพูสวยหวาน นอกจากในสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

แล้ว เราก็ต้องเผชิญกับฝูงชนที่สถานีรถไฟ และในรถไฟอีกด้วย เรียกว่าเจอตลอด ไม่สามารถปลีกวิเวกได้เลย

ที่จริงในวันนั้นเราสองคนวางแผนจะไปเดินป่าขึ้นเขาชื่อดัง และอยู่ไม่ไกลจากโตเกียว คือ ภูเขาทะกะโอะ

ซึ่งต้องมีฝูงชนมหาสารอย่างแน่นอน เมื่อคุณผู้ชายถามว่า ไปไหนดีวันนี้ ผู้รู้ดีอย่างอ้อยหวานใช้เวลาคิดเพียงสองนาที

แล้วบอกแผนการลับ อ้อยหวานเคยอ่านเจอบล็อกหนึ่ง ซึ่งเธอชอบไปเดินเที่ยวในที่ที่มีคนน้อย ตามแถวบ้านคน

หรือในหมู่บ้านที่ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว และเธอเขียนบอกว่าเธอไปเดินเล่นที่เอ็นซาน (Enzan)หมู่บ้านเล็กๆ แถมมีสวนผลไม้ด้วย อ้อยหวานจึงบอกเพื่อนร่วมเที่ยวไปว่า เราไปเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆ

ถือว่าเป็นการพักจากผู้คนและนักท่องเที่ยว และเป็นการไปสัมผัสญี่ปุ่นที่แท้จริงก็แล้วกัน ไม่ต้องคาดหวังอะไร

แล้วก็ต้องร้อง ‘ว้าวววว’ อยู่หลายครั้งหลายครา

ว้าว!! แรก ออกจากสถานีรถไฟแล้วเจอ

อ้อยหวานแทบจะกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ จัดไปเลยคนละคัน ค่าเช่าถูกกว่าที่ภูเขาฟูจิ อีกด้วย

แต่พอเริ่มปั่น ว้าว!! ที่สองก็ตามมาทันที ก็จักรยานคันสวยนี้เธอติดเครื่องมาด้วย เธอเป็นจักรยานที่มีไฟฟ้าช่วยขับเคลื่อน

เราเริ่มปั่นออกจากสถานีรถไฟ ชมบ้านเรือนไปเรื่อยๆ มีหลายหลังที่ยังเป็นบ้านโบราณที่สวยมาก มีสวนผลไม้ขึ้นแซมเล็กน้อย

แค่นี้อ้อยหวานก็สุขใจแล้ว

บ้านโบราณหลังนี้ช่างสวยเสียจริงๆ

ปั่นเลยมาอีกหน่อยก็มาเจอสวนลูกแพร์ญี่ปุ่น เขาปลูกกันแบบนี้

ดูเหมือนผ้าลูกไม้สีขาวสวย

อีกสวนหนึ่ง ต้นแพร์ดูยังกับต้นบอนไซ คือดูเก่าแก่มาก แต่มีดอกดกเต็มต้น

เลยเขตชุมชนมาหน่อยเดียว อ้อยหวานก็ต้องร้องว้าว.. แม่เจ้าโว้ย ออกมาดังๆ เรามาเจอกับสวนสีชมพูเข้มสุดๆ

ดอกสวยราวกับดอกสวรรค์ หอมที่สุดในขบวนดอกไม้ที่เคยเห็นมาในญี่ปุ่นเลย

ดูกันชัดๆ ว่าเธองามเสียเหลือเกิน

สอบถามคนแถวนั้นก็รู้ว่ามันคือดอกลูกพีชญี่ปุ่น

รับประกันความหอม

ตอนแรกเราสองคนไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันในสวน อ้อยหวานก็โมเมเอาว่า เขาผสมเกสรให้ดอกไม้!

เลยจากสวนนั้นมาหน่อยก็ถึงเขตภูเขา ภาพเนินสีชมพูตามไหล่เขา ทำให้อ้อยหวานปั่นพุ่งเข้าใส่ ชันก็ชันเถอะ

มีตัวช่วยเสียอย่าง พอเข้าไปใกล้ ว้าวอันดับที่หนึ่งร้อย (เว่อร์ไปนิด) ดังก้องหัวใจอ้อยหวานเลย

สีชมพูไปสุดสายตา

ลูกพีชญี่ปุ่น ภาษาญี่ปุ่นมีชื่อน่ารักว่า โมโมะ (Momo) แต่เดิมนั้นได้รับการเผยแพร่มาจากประเทศจีน เมึ่อหลายร้อยปีก่อน

ต่อมามีการพัฒนาบำรุงพันธ์จนออกมาเป็นสายพันธ์พีชญี่ปุ่น ที่โดดเด่นคือ ลูกพีชขาวพันธ์ชิมิซุ แต่สวนของหมู่บ้านนี้เป็นพันธ์อะไร

อ้อยหวานหารู้ไม่ แต่ที่รู้คือไม่ใช่พีชขาวแน่นอน

ยืมรูปมาจากเว็ปไซด์ของสวนๆ หนึ่งในแถบนี้ มาให้ดูว่า ไม่ใช่แต่มีดอกสวย ลูกยังงามน่ากินอีกด้วย

เมื่อมาเจอเธอคนนี้ อ้อยหวานก็ร้องอ๋อ ขึ้นมาทันที สวนข้างล่างเขาปล่อยให้ต้นพีชสูงเกินไป เขาเลยใช้ไม้ตีดอกให้ร่วงเพราะมันดกเกินไป

แต่สวนบนเขา ใช้ตัดเล็มกันทีละดอก

แล้วเนี่ยเมื่อไรจะเสร็จทั้งเนิน แต่คงจะทำงานกันอย่างมีความสุข เพราะมีกลิ่นหอมขจรขจายไปทั่ว

แล้ววิวบนเขามันก็ช่างงามจนนึกว่าฝันไป

หมู่บ้านเอ็นซานมีภูเขาล้อมรอบอยู่สามด้าน ถ้ามองดีๆ จะเห็นว่าเนินเขาทางฝั่งโน้นก็มีสีชมพูเป็นแถบๆ เหมือนกัน

หมู่บ้านเอ็นซานอยู่ในจังหวัดยะมะนะชิ ซึ่งเป็นจังหวัดที่ปลูกลูกพีชมากที่สุดในญี่ปุ่น

ฝั่งนี้เล็มดอกออกแล้ว ดูกิ่งเบาขึ้นเยอะ

อ้อยหวานขอลอกวิธีดูแลสวนพีชญี่ปุ่นให้ได้ลูกสวย อวบโต หวานอร่อย คุณภาพเกรดเอ ตามมาตราฐานญี่ปุ่น มาให้อ่านประดับความรู้กัน

นอกจากตัดเล็มดอกออกแล้ว พอติดเป็นลูก เขาก็จะตัดเล็มลูกออกอีกรอบให้เหลือเพียงกิ่งละลูกตัดเล็มหญ้ารอบโคนไม้สม่ำเสมอ และทิ้งหญ้าไว้ให้เป็นปุ๋ยใต้ต้น

เมื่อลูกพีชมีขนาดเท่าลูกกอฟก็จะเริ่มห่อกันที่ละลูกอย่างทะนุถนอม นอกจากจะกันแมลงแล้วยังป้องกันแสงแดด สายลม และสายฝน

เมื่อลูกพีชโตขึ้นประมาณ 70% เขาก็จะตัดก้นถุงออก เหลือส่วนบนไว้ จากนั้นก็เอาแผ่นฟลอยล์มาปูให้เต็มใต้ต้น เหมือนในรูปทำไมอะ? เสียงบางคนถาม เขาให้น้องพีชอาบแดดนะสิ เสียงอ้อยหวานตอบ....

คืออย่างนี้ค่ะ แผ่นฟลอยล์จะสะท้อนแสงแดดขึ้นไปยังก้นของน้องลูกพีช ทำให้ก้นมีสีแดงอมชมพูสวยน่ากิน

ส่วนหัวที่ยังมีถุงปิดอยู่ก็จะขาวน่ากินอีกเช่นกัน

เรียกได้ว่าลูกพีชแต่ละลูกได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สวนผลไม้ของญี่ปุ่นเขาปลูกเอาคุณภาพ

ไม่ใช่ปริมาณ ซึ่งคนซื้อก็ยอมจ่ายเงินอย่างไม่แคลงใจอีกด้วย ขอบอกว่ายังไม่เคยลิ้มลองพีชญี่ปุ่นสดๆ

เพราะไม่เคยมาในช่วงฤดูลูกพีช ซึ่งตกอยู่ในเดือนสิงหาคม อ้อยหวานจึงได้แต่ดูดอก

เคยอ่านเจอบล็อกคนปั่นจักรยานที่เขาปั่นผ่านแถบนี้ในช่วงลูกพีชสุก เขาบอกว่าภูเขาทั้งภูเขาหอมหวลสุดประมาณ

จักรยานสองคันนี้เป็นสุขยิ่งนัก นี่ถ้าไม่มีเมฆฝนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามา และไม่ถึงเวลาต้องไปคืนจักรยาน คงจะจมแช่อยู่แถวนี้ไปอีกนาน

จากมายังคิดถึง ดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอม แถมลูกก็อร่อยน่ากิน

อ้อยหวานเขียนบทความเล่าเรื่องหมู่บ้านเอ็นซานไว้มากมาย สนใจอ่านได้ที่ลิงค์ด้านล่าง

หลงรัก Enzan เข้าแล้วสิ

สนใจอ่านรายละเอียดสวนพีชได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

https://moritafarm.wordpress.com/2014/07/10/the-differences-between-japanese-and-australian-peaches/

ขอบคุณค่ะ!

ขอจบ  “ก้าวเท้าที่นำไป ” แต่เพียงนี้ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันจนจบ

ขอบคุณน้องโสทรที่ให้โอกาสอ้อยหวานบันทึกความทรงจำ และบอกเล่าเรื่องราวแก่เพื่อนๆ

ขอบคุณผู้ร่วมทางปั่น ทางเที่ยว และทางชีวิต ที่ไปไหนก็ไปกัน

อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก

ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ก้าวเท้าเดิน..ตามรอยเวลา

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1

สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 1

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 2

ฟ้าสวย น้ำใส ในถิ่นปักษ์ใต้ 3

โลกนี้สีชมพู 1

โลกนี้สีชมพู 2

ปั่นสองล้อ มองหาเธอ..ฟูจิ

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

อ้อยหวาน

วันนี้อ้อยหวานมาฝอยเรื่องหัวใจ เป็นประสบการณ์หนึ่งที่พบเจอด้วยตัวเอง

และถือโอกาสเอาภาพวาดของตัวเองมาออกสื่ออีกด้วย จะได้ไม่เคร่งเครียดกันมากนัก

หัวใจวาย หรือ หัวใจล้มเหลว หรือในภาษาอังกฤษว่า Heart attack

นี่เป็นประสบที่ไม่ได้เกิดกับตัวอ้อยหวานเอง แต่เกิดกับคนข้างตัวคือคุณผู้ชายที่บ้าน

ซึ่งในขณะนี้มีสุขภาพกลับเป็นปรกติแล้ว

และตามนิสัยของอ้อยหวานนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับอะไร ที่มีความรู้ในเรื่องนั้นน้อยหรือไม่รู้เลย

ก็จะขวนขวายหาอ่านตามเว็ปต่างๆ ที่ล่องลอยอยู่ในอินเตอร์เน็ท ให้รู้เรารู้เขาจะจะกันไปเลย

แล้วไม่อยากให้ความรู้นี้จมกับตัวอ้อยหวาน บล็อก หัวใจสลาย จึงถือกำเนิดขึ้น

แต่อ้อยหวานไม่ใช่หมอ หรือพยาบาล หรือผู้รู้ดี ถือว่าเป็นการเขียนเล่าสู่กันฟังก็แล้วกัน

และเป็นการเล่าแบบตื้นๆ หากสนใจอ่านรายละเอียดได้จากลิงค์ข้างล่าง หรือเว็ปภาษาไทยอีกมากมาย

หัวใจวาย เกิดขึ้นจากการอุดตันของเส้นเลือดในผนังหัวใจ สิ่งอุดตันในเส้นเลือดอาจจะเป็นไขมัน ครอเลสเตอรอล

แคลเซี่ยม โปรตีน และอื่นๆหรืออาจเกิดจากเซลในหลอดเลือดอักเสบหรือขยายตัว

ทำให้เลือดและอ็อกซิเจนไปหล่อเลี้ยงหัวใจไม่เพียงพอ และถ้าปล่อยทิ้งไว้ผนังหัวใจส่วนนั้นจะถูกทำลาย

หัวใจวายมีทั้งแบบมินิเล็กๆ, แบบ massive คือขนาดใหญ่ และแบบsilent หรือแบบที่จู่โจมอย่างเงียบๆ ไม่รู้ตัวมาก่อน

สัญานเตือนภัย

ส่วนใหญ่แล้วผู้ชายและผู้หญิงจะมีอาการที่แตกต่างกัน

อาการในผู้ชาย

- รู้สึกแน่นเจ็บหน้าอก

- มีอาการเจ็บร้าวจากหลัง ไหล่ คอ และกราม

- แน่นหน้าอก หายใจลำบาก

อาการในผู้หญิง

- มีอาการหน้ามืดวิงเวียนอย่างกระทันหัน

- มีอาการคลื่นไส้ หรืออาเจียน

- มีอาการเหมือนกับ อาการ Heartburn คือแสบร้อนกลางอก

- มีอาการเหงื่อออก ตัวเย็น

- เหนื่อยง่ายกว่าปรกติ

จะเห็นได้ว่าอาการต่างๆ สำหรับผู้หญิงจะสังเกตุดูได้ยากกว่าของผู้ชาย

มีน้อยมากที่จะมีอาการเจ็บหน้าอก และอาการต่างๆ จากข้างบนก็คล้ายคลึงกับโรคภัยพูื้นๆ ชนิดอื่น

ทำให้ถูกมองข้ามไป

หากมีอาการเหล่านี้รีบปรึกษาแพทย์โดยทันที

อีกอย่างหนึ่งที่ควรรำลึกไว้ก็คือ คุณหมอของคุณผู้ชายที่บ้านบอกไว้ว่า

โรคหัวใจวายเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับกรรมพันธ์ ใครที่มีญาติพี่น้องเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ควรรีบปรึกษาแพทย์ประจำตัว!!!

ขอวกกลับมาเล่าเรื่องประสบการณ์ของคุณผู้ชายที่บ้าน ก่อนหน้าเกิดเหตุประมาณสามเดือน

เราสองคนกำลังเมามันกับการปั่นจักรยานขึ้นเขา ที่ขึ้น-ลงเนินหลายลูก รวมแล้วเราต้องปั่นขึ้นเป็นระยะสูงกว่า 500 เมตร

เป็นระยะทางทั้งหมด 55 กิโลเมตร ภูเขาลูกนี้ขับรถไปเพียงสิบห้านาทีจากบ้าน และบนเขาก็สวยมากมาย

เราก็เลยไปปั่นที่นั่นอาทิตย์ละสามครั้งแบบมันส์มาก!!

ในวันที่ท้องฟ้าไร้หมอกเมฆ เราก็จะได้ชมวิวสุดขอบฟ้า

นักปั้นทั้งสองคนก็อินไปกับการปั่นขึ้นเขา

เพราะเราได้ชมดอกไม้ป่านานาชนิด ดอกทริลเลี่ยม (trillium) สีขาว บานเต็มเนินเขา

แล้วทุ่งดอกเดซี่นั้นเล่า ก็งดงามไม่แพ้กัน

ดอกโคลัมบาย (Columbine ) ป่า ขึ้นเกาะอยู่บนผาหิน

บนเขายังมีสัตว์ป่าอีกมากมายให้ชม เพราะเป็นเขตอุทยานแห่งชาติ ห้ามล่าสัตว์ทุกชนิด แม่ลูกคู่นี้กำลังข้ามถนน

อ้อยหวานปั่นจักรยานมาอย่างเงียบๆ เลยได้แปลกใจกันทั้งสองตัวและอีกหนึ่งคน

แล้วอ้อยหวานได้เรียนรู้ว่าเจ้ากวางพันธ์นี้ตอนเล็กๆ จะมีจุดขาวตามตัว แต่โตขึ้นจุดก็หายไป ดูดิน่าตาน่ารักมาก

เต่า Snapping Turtle (เต่างับ) เป็นเต่าน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในแคนนาดา สัญาลักษณ์โดดเด่นก็คือหาง!

มีหางยาวคล้ายไดโนเสาว์แถมเป็นฟันเลื่อยด้วยนะ หาดูได้ยากจริงๆ สามารถเห็นได้ในช่วงสั้นๆ ในฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น

เพราะจะขึ้นมาวางไข่กัน นางนี้เพิ่งจะวางไข่เสร็จ ตอนเราผ่านมากลบดินบอกลาลูกๆ เป็นครั้งสุดท้ายพอดี

แถมยังยิ้มให้กล้องด้วยนะ หวานเชียว แล้วคลานลงทะเลสาบที่อยู่ติดกับถนน

ส่วนสองตัวนี้เป็นเต่าไม่งับ แข่งกันวางไข่ ริมถนนเลยทีเดียว เพราะมีแสงแดดและอบอุ่นกว่าในป่า

ทางอุทยานเขามีป้ายเตือนคนขับรถ ให้ขับช้าๆ ในช่วงนี้จะมีน้องเต่ามาป้วนเปี้ยนอยู่ข้างถนนมากมาย

ส่วนจักรยานช้าเกินกำหนดอยู่แล้ว บางทีมาเงียบๆ เต่ายังงงเลย มาได้ไง?

นกสีสวยๆ นานาชนิดก็มีอยู่เต็ม แต่อ้อยหวานไม่เคยถ่ายรูปนกได้ เพราะแต่ละตัวว่องไวกว่าคนถ่ายรูป

ยกเว้นตัวนี้ เธอห่วงกิน แต่ต้นเบอรี่ต้นนี้อร่อยจริงๆ นะ เคยแย่งนกกินมาแล้ว

แบบว่ากำลังเพลินกันอย่างสุดๆ

แล้วอยู่มาวันหนึ่งเราสองคนกำลังปั่นขึ้นเขาผ่านเนินแรก คุณผู้ชายบ่นว่าเจ็บหน้าอก

อ้อยหวานบอกให้ปั่นกลับลงไปแล้วกลับบ้านดีกว่า เธอกลับบอกว่าไม่เป็นไร แถมปั่นขึ้นลงเนินจนครบ 50 กิโล

แวะกินก่วยเตี๋ยวที่ร้านเวียตนามอีกหนึ่งชาม กลับมาบ้านก็ยังเจ็บหน้าอก แถมลามขึ้นคอ ไหล่ และมือข้างซ้าย

อ้อยหวานเอาแผ่นปิดบรรเทาปวดกล้ามเนื้อมาให้ แต่เธอบอกว่ามันไม่ใช่ปวดกล้ามเนื้อ มันชา มันหนัก

และปวดอย่างที่ไม่เคยปวดมาก่อน เอ้า! อย่างนั้นไปโรงพยาบาลกันดีกว่า

ถึงโรงพยาบาลมีผู้คนมากมายรอตรวจอยู่เต็ม แล้วเขาก็ให้คนเป็นมากเข้าตรวจก่อน

ส่วนคนที่ยังนั่งได้ คุยได้ ก็รอกันไป สี่ชั่วโมงพอดิบพอดี ที่คุณผู้ชายได้เจอหน้าหมอ

นี่ถ้าผลเอ็กซ์เรย์ไม่ออกมา คุณหมอก็ยังไม่เชื่อว่าคุณผู้ชายเป็นหัวใจวาย เพราะคุณหมอเป็นนักปั่นเช่นกัน

และรู้กิติศักดิ์ของภูเขาลูกนั้นดี เจ็บหน้าอก แล้วยังปั่นได้ถึงห้าสิบกว่ากิโล ไม่ควรจะใช่ หัวใจวาย

ผลเอ็กซ์เรย์หัวใจคุณผู้ชายออกมา มีจุดที่เส้นเลือดขอดถึงสามจุด

ในคืนนั้นก็ต้องรีบทำการเปิดหลอดเลือดโดยการขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนซึ่งเป็นวิธีการใส่สายสวนเข้าไปยังร่างกายผู้ป่วยที่บริเวณขาหนีบหรือที่แขน

เพื่อเข้าไปยังหลอดเลือดหัวใจ หลังจากนั้นจึงขยายหลอดเลือดหัวใจด้วยบอลลูนที่ติดอยู่ที่ปลายสาย

เพื่อดันไขมันที่อุดตันหลอดเลือดและทำให้ลิ่มเลือดหลุดออกไป ทำให้เลือดสามารถไหลผ่านจุดที่เคยตีบตันได้สะดวกขึ้น

คุณผู้ชายต้องนอนค้างที่โรงพยาบาลอีกสองคืนเพื่อดูผล ส่วนอีกสองจุดหมอนัดให้ไปทำบอลลูนอีกสามอาทิตย์ต่อมา

และต้องทำกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาล อาทิตย์ละสองครั้งไปอีกสองสามเดือน กายภาพบำบัดก็คือให้ออกกำลังกายหลายวิธี

เช่นเดินช้า เดินเร็ว ปั่นจักรยาน และเล่นสกีกับเครื่อง โดยมีเครื่องวัดการเต้นของหัวใจ และพยาบาลจดบันทึกข้อมูลโดยละเอียด

สามอาทิตย์หลังจากเหตุการณ์หัวใจวาย คุณผู้ชายก็กลับมาปั่นจักรยานอีกครั้ง

แต่ไม่มีการขึ้นเขาลงห้วย

ถึงไม่ขึ้นเขา เราก็ยังได้พบกับน้องกวาง เพราะเมืองนี้มีป่ากลางเมืองอยู่มากมาย

และสามเดือนหลังจากนั้น… เรากลับไปที่อุทยานแห่งชาติอีกครั้ง อุทยานแห่งชาติ Gatineau

สวยงดงามในทุกฤดู โดยเฉพาะฤดูใบไม้ร่วง

ออกกำลังกายวันละนิด จิตแจ่มใส

การป้องกันโรคหลอดเลือดหัวใจ

- ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหาร ไม่รับประทานอาหารที่มีไขมันและแคลอรีสูง

หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารเค็มจัด อาหารจานด่วน หรืออาหารสำเร็จรูป

ลดเครื่องดื่มที่ผสมน้ำตาล และเน้นการบริโภคผักและผลไม้ให้มากขึ้น

- หยุดสูบบุหรี่

- ลดความเครียด

- ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

อ้อยหวานหวังว่าประสบการณ์ของอ้อยหวานและคนใกล้ตัว พอจะมีประโยชน์แก่ผู้อ่านบ้าง

อย่าลืมดูแลตัวเองและคนใกล้ชิดนะค่ะ

ขอบคุณข้อมูลจาก

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/heart-attack/symptoms-causes/syc-20373106

https://www.nhlbi.nih.gov/health-topics/heart-attack

https://www.webmd.com/heart-disease/guide/heart-disease-heart-attacks#1

https://myheartsisters.org/2015/09/20/most-common-heart-attack-signs/

https://www.bumrungrad.com/th/heart-cardiology-center-treatment-surgery-bangkok-thailand/conditions/heart-attack

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

อ้อยหวาน บ้านสวนพอเพียง