ใช่แล้ว! อ้อยหวานได้ดั้นด้นไปพบกับวาซาบิตัวจริงที่ฟาร์มวาซาบิที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น หลังจากที่แปลบทความให้เว็ป 'เจเปน เทรเวิล'แล้วได้รู้จักกับฟาร์มวาซาบิ ความอยากรู้มีมากขึ้น ได้ค้นคว้าหาอ่าน แล้วได้เขียนบล็อก เล่าสู่กันฟัง “เรื่องของวาซาบิ”
ยังไม่สมใจตัวเอง สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ว่าแล้วอ้อยหวานจึงดั้นด้นตามไปดู ไปสัมผัส ไปทักทาย และไปชิม จนถึงที่
กว่าจะไปถึงฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ อ้อยหวานต้องขึ้นรถไฟจากที่พักซึ่งอยู่นอกเมืองโตเกียวถึงสองต่อเพื่อไปขึ้นรถไฟชินกันเซ็นที่สถานีโตเกียว ต่อจากนั้นก็ขึ้นรถไฟอีกสองต่อ แล้วก็ปั่นจักรยานอีกหลายกิโลไปจนถึงฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ
อ่านเวอร์ชั่นที่มีรายละเอียดการท่องเที่ยวและการเดินทางได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ
เป็นทริปปั่นจักรยานอีกทริปหนึ่งที่ชอบมาก ฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ อยู่ในระหว่างหุบเขาที่อุดมสมบูรณ์ในเทือกเขาแอลป์ญี่ปุ่น (Japanese Alps) ทำให้มีทิวทัศน์ที่ผสมผสานกันของนาข้าวและภูเขา
ถึงแม้ว่าในวันที่อ้อยหวานไป (ปลายเดือนพฤษภาคม) ชาวนาเพิ่งจะเริ่มปลูกข้าวกัน แต่ทิวทัศน์ก็ยังสวยงดงาม ‘นาข้าวกับภูเขาหิมะ’
ไปยืนดูลุงๆ ปลูกข้าวกันอยู่นาน
อ้อยหวานเพิ่งเคยเห็นเครื่องปลูกข้าวเป็นครั้งแรก ใช้เวลาไม่นานเลย
อีกแปลงที่ปลูกข้าวเสร็จแล้ว มีป้าคนนี้เดินตรวจความเรียบร้อย
นอกจากนาข้าวแล้ว ระหว่างทางยังมีฟาร์มเลี้ยงปลาเรนโบว์เทราท์ ดูคล้ายกับนากุ้งของบ้านเรา
และฟาร์มวาซาบิเล็กๆ
ปั่นจักรยานมาห้ากิโลเมตรก็มาถึงฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ เป็นฟาร์มที่มีเนื้อที่กว้างขวาง ปลูกวาซาบิแบบซะวะ คือปลูกในกึ่งน้ำกึ่งกรวด มีน้ำบริสุทธิจากภูเขาแอลป์ญี่ปุ่นไหลผ่าน และอุณหภูมิของ น้ำก็อยู่ประมาณ 13 องศาตลอด วาซาบิที่ปลูกวิธีนี้ รสชาติจะใกล้เคียงกับพวกที่ขึ้นตามธรมชาติมากที่สุด
ฟาร์มยาวเยียดเลียบแม่น้ำดูคล้ายนาข้าว เพราะต้องให้น้ำภูเขาจากแม่น้ำไหลผ่านและไหลออกไป ช่วงเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคมแปลงวาซาบิจะมีตาข่ายขึงกันแดด
ต้องหมุดไปดูใต้ตาข่ายกันหน่อย วาซาบิเขาปลูกกันแบบนี้ มีแบ่งแปลงใหญ่ๆ เป็นแนวยาวและมีน้ำไหลผ่านกลาง ในแปลงใหญ่ยังซอยย่อยเป็นแปลงเล็กๆ ให้น้ำไหลเข้าไปได้
วาซาบิ เป็นพืชน้ำชนิดหนึ่ง ในตระกูลแบร์สิคาซีแอร์ (Brassicaceae) มีกะหล่ำปลี ฮอสแรดดิส และต้นมัสตาร์ด เป็นพี่น้องร่วมตระกูล
แปลงเพิ่งจะเก็บเกี่ยว เขากั้นน้ำแล๊้วสูบน้ำที่เหลือออก
สะพานข้ามทุ่งวาซาบิ
หลังจากเก็บเกี่ยวก็มาถึงการล้างทำความสะอาด แยกหัว ก้าน และใบ เพราะนอกจากกินหัวแล้ว ใบ ก้าน และดอก ยังกินอร่อยด้วย กินสดเป็นสลัด ผัดน้ำมัน ลวกกินกับซีอิ้ว ตากแห้งใส่กับอาหารอื่นๆ หรือหมักดองเป็นไวน์และเบียร์
อ้อยหวานไปแอบดูที่ห้องสอนทำอาหาร เขากำลังทำครีมทาหน้าขนมปังวาซาบิกัน
ทำออกมาแล้วหน้าตาเยี่ยงนี้
ภายในบริเวณฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ มีร้านอาหารและร้านขายของอยู่หลายร้าน มีขายของกินทุกอย่างที่ใส่วาซาบิ ตั้งแต่ข้าวโพดคั๋วใส่วาซาบิ ไปจนถึงน้ำและเบียร์วาซาบิ อ้อยหวานกินอะไรบ้าง?
อ้อยหวานซื้อกินแค่สองอย่างค่ะ ข้าวเกรียบวาซาบิ อร่อยมาก อร่อยจริงๆ รสชาติหวาน มัน เค็ม และเผ็ด
ไอศครีมวาซาบิไม่มีรสวาซาบิอยู่เลย รสชาติมันๆ คล้ายไอศครีมถั่วเหลือง (ถ้ามี)
วาซาบิสด หัวเล็กหัวละ 1000 เยน= 300 บาท หัวใหญ่หัวละ 2000 เยน= 600 บาท อ้อยหวานไม่ได้ลองทาน เพราะในร้านอาหารคนเยอะ แค่กินสองอย่างกับชิม (ฟรี) ในร้านอย่างละนิดหน่อย อร่อยทุกอย่างเลย โดยเฉพาะก้านวาซาบิดอง
ในฟาร์มวาซาบิก็มีจิตรกรมานั่งวาดรูปสีน้ำกันเป็นกลุ่มเหมือนกัน แต่เป็นกลุ่มสาวๆ ทั้งนั้น รูปที่วาดสวยมากด้วย รูปนี้คงต้องให้ชื่อว่า "ความฝัน" (Dreams) เพราะกังหันน้ำแบบโบราณสองอันนั้นสร้างขึ้นเพื่อถ่ายหนังญี่ปุ่นเรื่อง"ความฝัน" (Dreams)
โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่องญี่ปุ่น ในตอนต่อไป
อ่านอ้อยหวานเล่าเรื่องญี่ปุ่น ตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ
4 อาทิตย์ที่ดินแดนอาทิตย์อุทัย
ปั่นจักรยานกลางเมืองโตเกียว..เป็นไปได้และสนุกสุดๆ
ธรรมชาติ ศาสนา ศรัทธา รวมกันเป็นความงามที่โดดเด่น
เกียวโต..เมืองหมื่นวัดและศาลเจ้า
เดินชมตลาดนิชิกิ..สุดยอดตลาดของเกียวโต
ชมสวนสวย..สวนพฤกษศาสตร์เมืองเกียวโต
ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข
ขอบคุณค่ะ
อ้อยหวาน
