เล่าสู่กันฟัง “คลื่นกระทบฝั่ง”

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

วันนี้อ้อยหวานเอาเรื่องคลื่นกระทบฝั่งมาเล่าสู่กันฟัง เป็นคลื่นกระทบฝั่งที่ไม่ธรรมดา เพราะเป็นคลื่นที่กวาดแผ่นดินญี่ปุ่นหลังจากสึนามิครั้งใหญ่ในปี 2011 ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก แล้วมากระทบฝั่งที่ทวีปอเมริกาเหนือในปีต่อๆ มา

เริ่มจากส่วนหนึ่งของท่าเรือทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กยาวกว่า 60 ฟุต สูงเกือบเจ็ดฟุตและหนัก 165 ตัน ได้เดินทางข้ามน้ำข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกเป็นระยะทางถึง 8,050 กิโลเมตร แล้วมาเกยฝั่งที่เมืองพอร์ตแลนด์ สหรัฐอเมริกา ในปี 2012

ท่าเรือชิ้นนั้นมีป้ายเหล็กเขียนรายละเอียดเป็นภาษาญี่ปุ่นกำกับอยู่ด้วย ว่าใครเป็นผู้ผลิตและผลิตวันไหน ไม่ผิดพลาดแน่นอน

แถมยังพกพาเพื่อนร่วมทางมาด้วย มีตั้งแต่สาหร่ายญี่ปุ่น พืชในทะเล หอย และสัตว์ทะเลแปลกๆ ที่ไม่ใช่พืชและสัตว์ของชายทะเลฝั่งนี้

นักวิทยาศาสตร์คาดคะเนกันว่าเศษขยะสึนามินี้มีอยู่ประมาณ 1.5 ล้านตัน แผ่กระจายไปทั่วมหาสมุทรแปซิฟิกตอนบน และกำลังเดินทางไกลมายังชายฝั่งตะวันตกของแคนนาดาและสหรัฐอเมริกา และส่วนใหญ่จะมาเกยฝั่งในปีหน้า

ตั้งแต่กลางปี 2012 เป็นต้นมา มีขยะสึนามิมาเกยฝั่งมากมาย ตั้งแต่ชิ้นส่วนของท่าเรือ เรือน้อยใหญ่มาพร้อมผู้โดยสาร ไปจนถึงตะกร้า ตะแกรง กระป๋อง กระแป๋ง กะละมัง ขวด ฯลฯ และรองเท้า

ผู้โดยสารของเรือสึนามิลำหนึ่งคือ ปลาลายญี่ปุ่น (Striped beakfish) 5 ตัวอาศัยอยู่ในเรือที่ลอยลำข้ามมหาสมุทรตั้งแต่ต้นปี 2011 มาเกยฝั่งที่รัฐวอชิงตันของสหรัฐอเมริกาในปี 2013 และปลาทุกตัวมียังชีวิตอยู่!!!

ผู้คนทางฝั่งนี้ได้เตรียมตัวรับมือกันอย่างเต็มที่ มีการรวมตัวกันของกลุ่มอาสาสมัครช่วยกันเก็บขยะสึนามิ และทำความสะอาดชายฝั่งทะเล

มีการให้การศึกษาและคำเตือน ว่าขยะสึนามิอาจจะมีสารกัมมันตรังสีอยู่ด้วย

กระป๋อง กระแป๋ง กะละมัง ขวด ฯลฯ จริงๆ

มีทุกอย่างเลย

ที่เหลือเชื่อก็คือรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์ลีย์-เดวิดสัน ได้เดินทางจากภูมิภาคมิยะกิ (Miyagi) ญี่ปุ่น (ภูมิภาคที่ได้รับผลกระทบสูงสุดจากสึนามิครั้งใหญ่ครั้งนั้น) หนึ่งปีผ่านไปได้มาเกยฝั่งที่บริติช โคลัมเบีย (British Columbia) แคนนาดา แถมยังสืบสาวหาเจ้าของที่ญี่ปุ่นได้ด้วย เพราะยังมีป้ายทะเบียนรถติดอยู่ และที่เหลือเชื่อมากๆ ก็คือเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์ก็ยังมีชีวิตอยู่ด้วย

ปัจจุปันรถมอเตอร์ไซค์ฮาร์ลีย์-เดวิดสัน คันนั้นตั้งโชว์อยู่ที่พิพิธภัณฑ์ฮาร์ลีย์-เดวิดสัน เมือง Milwaukee สหรัฐอเมริกา

มีสิ่งหนึ่งที่สดุดใจอ้อยหวานมากที่สุดคือ ชิ้นส่วนของประตูโทริซึ่งได้ถูกพัดพามาเกยฝั่งอยู่หลายชิ้น เป็นภาพที่กระทบใจมาก สองปีที่ล่องลอยอยู่ในที่เคว้งคว้าง แล้วถูกคลื่นซัดพามากระทบฝั่งในที่ไกลโพ้น