สุดปลายฤดูใบไม้ร่วง ก็ถึงเวลาที่ต้นไม้และผู้คนที่นี่ต้องบอกลาใบไม้กัน และถึงเวลาที่ต้องเก็บกวาดใบไม้กันยกใหญ่ของปี
อ้อยหวานยังออกไปปั่นจักรยานทุกวัน ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเช่นนี้อากาศเย็นสบาย ปีนี้อากาศอบอุ่นกว่าที่ควรจะเป็น ปรกติอากาศช่วงนี้จะเริ่มหนาวแล้ว จะใส่กางเกงขาสั้นอย่างนี้ไม่ได้
แต่เส้นทางจักรยานจะมีผู้คนน้อยลง คนน้อยๆ อย่างนี้แหละถูกใจอ้อยหวานยิ่งนัก มีคนถามอยู่บ่อยๆ ว่า ‘ไม่เหงาหรือ ไปไหนมาไหนอยู่คนเดียว’ อ้อยหวานไม่เคยรู้สึกเหงาเลย
หากมีความสันโดษก็ไม่มีคำว่าเหงา
วันก่อนมาเจอสองหนุ่มเก็บกวาดใบไม้ในสวนป่า คนหนึ่งเป่าใบไม้ไปรวมกัน อีกคนดูดและตัดใบไม้ใส่ในรถ เมืองออตตาวาเป็นเมืองที่สะอาดที่สุดในแคนนาดาก็ว่าได้
ผลออกมาก็เป็นเช่นนี้ สะอาดเอี่ยมอ่องไปเลย
ด้านปิกนิคก็สะอาดน่านั่งเหมือนกัน
แล้วก็มาจ๊ะเอ๋กับไก่งวงป่าแก๊งส์นี้ มาป่วนบนทางจักรยาน
และเจ้าป่าที่เจออยู่ทุกวัน
สองสามปีมานี้ต้นไม้ที่เมืองออตตาวาโดนโรคระบาด ต้องตัดทิ้งกันเป็นร้อยๆ พันๆ ต้น ต้นที่จะถูกตัดในเวลาถัดมาจะมีเครื่องหมายกากะบาดสีแดง แต่เมืองออตตาวาก็ไม่นิ่งเฉย ปีนี้มีการปลูกต้นไม้ทดแทนเป็นพันๆ ต้นเหมือนกัน
ถนนหน้าบ้านของอ้อยหวาน ต้นไม้ส่วนใหญ่จะเป็นต้นโอ๊ค ที่สูงใหญ่และมีใบดกหนามากๆ รูปนี้ถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ปรกติแล้วใบโอ๊คจะเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาล แต่ปีนี้ผิดปรกติใบโอ๊คเปลี่ยนสีได้สวยกว่าธรรมดา
หน้าบ้าน งานหนักเลย ต้องกวาดกันหลายรอบ ทุกบ้านเก็บกวาดแล้วใส่ในถุงกระดาษที่มีขายอยู่ทั่วไป
ช่วงนี้จะมีรถของเทศบาลมาเก็บถุงใบไม้ทุกอาทิตย์ ดูดิยังต้องเก็บกวาดใบไม้กันอีกหลายรอบ
ขอคัดลอกข้อคิดจากนิตยสาร "สาวิกา"ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๗๒ เขียนโดยคุณสมคิด ชัยจิตวนิช
ข้อคิดจากการกวาดใบไม้รอบแรก
"ที่เขาเรียกว่า... ชีวิตเหมือนใบไม้ร่วง เป็นอย่างนี้เอง...
ช่างร่วงเร็วเหลือเกิน ไม่มีทางที่เราจะหยุดมันได้...
ทุกนาทีมีใบไม้ร่วงหล่นอยู่เสมอ ไม่เคยมีวันไหนที่ใบไม้ไม่ร่วง"
ข้อคิดจากการกวาดใบไม้ครั้งที่สอง
"กิเลส ... ก็เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นอยู่ตามพื้นไม้นี้
เราต้องหมั่นกวาดทิ้งทำความสะอาดอยู่เสมอทุกวัน...
ไม่งั้นมันก็สุมเต็มพื้นใจ รกรุงรัง แลดูไม่งาม"
- สมคิด ชัยจิตวนิช -
จากนิตยสาร "สาวิกา"ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๗๒
สรรหามาฝากโดย สาวิกา
ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข
ขอบคุณค่ะ
อ้อยหวาน