ชมเมืองเกียวโต..บนจักรยาน

หมวดหมู่ของบล็อก:

ท่องเที่ยว

Keywords:

ปั่นจักรยานเที่ยว

ญี่ปุ่น

เกียวโต

สายลมปะทะหน้า

ฉันพาตัวเองไปสู่โลกกว้าง

สองเท้าและสองล้อเคียงคู่กัน

ไม่มีสิ่งใดขวางกั้น ฉันและโลกรอบตัว

การเที่ยวชมเมืองกับจักรยาน เปิดโอกาสให้เราสัมผัสกับสถานที่นั้นอย่างลึกซึ้ง รับรู้ลักษณะของภูมิประเทศ สูดกลิ่นไอของท้องถิ่น ได้สัมผัสและเก็บรายละเอียด ดอกไม้ริมทาง บ้านเรือน ผู้คน สายน้ำ เด็กน้อย

สถานที่ท่องเที่ยวของทุกสถานที่ทุกประเทศ แม้จะยิ่งใหญ่ โอ๋อ่า งดงามเพียงใด แต่ยังรู้สึกเหมือนไร้ชีวิต ยิ่งในปัจจุบันยิ่งไร้ชีวิตมากขึ้น เพราะรู้สึกเหมือนฉากละคร ผู้คนมากมายแย่งกันดู แย่งกันชม แล้วก็โดนต้อนเข้าร้านค้าซื้อของที่ระลึก เราได้สัมผัสสถานที่แห่งนั้นจริงๆ หรือ?

สำหรับอ้อยหวาน..สองล้อและสองขา ได้พาตัวเองไปสัมผัสเกียวโต ที่อ้อยหวานคิดว่าเป็นเกียวโตจริงๆ ไม่ใช่ฉากที่จัดให้คนต่างถิ่นชม อ้อยหวานได้พาตัวเองไปที่ที่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว ชมศาลเจ้าและวัดเล็กที่แอบซ่อนตรงซอกมุม ซอกแซกไปตามซอกตามซอย ไปกับจักรยาน ไร้มลภาวะทั้งทางเสียงและทางอากาศ ผ่านมาแล้วผ่านไปไร้ร่องรอย เก็บมาแต่ภาพและความทรงจำ นึกถึงทีไร บรรยาศทุกอย่างผุดโผล่มาในความทรงจำ เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง

ชานเมืองเกียวโต ที่มีชื่อว่า ‘อะระชิยะมะ’ (Arashiyama) ตั้งอยู่ติดภูเขาทางทิศตะวันตกของใจกลางเกียวโต แถวนี้น่าเที่ยวมาก ที่นี่จะมีจักรยานให้เช่า และรถลากแบบญี่ปุ่นพาเที่ยวชนบทอย่างช้าๆ

คนลากรถเป็นทั้งเครื่องยนต์และไกด์ แถมเป็นคนที่นี่จริงๆ บอกเล่าเรื่องราวของจริง นักท่องเที่ยวญี่ปุ่นจะอุดหนุนกันมาก ซึ่งเป็นข้อดีที่น่ายกย่องและเลียนแบบ เป็นการช่วยเหลือเศรฐกิจท้องถิ่น และถือว่าเป็นการท่องเที่ยวเพื่อโลกสีเขียวจริงๆ แต่คนลากรถส่วนใหญ่จะพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ หรือได้น้อย อ้อยหวานยืนแอบดูและแอบฟังอยู่นาน แม้จะฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็รู้สึกถึงความสนุกสนานกันทั้งไกด์ทั้งนักท่องเที่ยว

รถลากทุกคันจะมีม้านั่งตัวเล็กๆ สำหรับให้แขกก้าวขึ้นลงรถ มีผ้าคลุมตักไว้ให้แขก และมีตระกร้าสำหรับเก็บขยะ

ที่ญี่ปุ่นหาถังขยะสาธารณะได้ยากมาก ทุกๆ วันอ้อยหวานต้องเก็ษขยะของตัวเองกลับไปทิ้งที่ที่พัก แต่ดูดิไม่มีเศษขยะตามท้องถนนเลย

บ่อยครั้งที่ได้ไปพบเจอวัดเล็กๆ ที่เงียบสงบ ไม่มีนักท่องเที่ยว ไม่ต้องเสียค่าเข้าชม แต่ก็ยังสวยสมให้แวะชม ปั่นจักรยานเที่ยวเท่านั้นที่จะได้พบเจออย่างนี้

อ่านเวอร์ชั่นที่มีรายละเอียดการท่องเที่ยวได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ

กินลมชมวิว อะระชิยะมะ กับจักรยาน

พากลับเข้าเมืองมาปั่นจักรยานเลียบแม่น้ำคะโมะกันค่ะ แม่น้ำคะโมะเป็นแม่น้ำที่ไหลจากภูเขาทางเหนือไปทางใต้ และไหลผ่านใจกลางเมืองเกียวโต ทั้งสองฝั่งแม่น้ำจะมีทางเดินและทางจักรยาน กล้องถ่ายรูปของอ้อยหวานมีความชื้นอยู่ในเลนส์ เพราะปั่นจักรยานตากฝนในวันก่อนหน้านี้ จะมีเงาดำๆ ให้เห็นหากเป็นท้องฟ้าสีใสๆ อย่างนี้ ภาพในระยะหลังจึงมัวๆ และมีรอยด่างดำ

ร้านอาหารริมน้ำมีอยู่หลายร้านมาก ช่วงค่ำๆ คงจะติดไฟกันสวยงาม

โรงละคร ‘มินะมิ-ซะ’ (Minami-za) โรงละครคาบูกิเก่าแก่ของเกียวโต สร้างขึ้นในปี 1929

ริมแม่น้ำคะโมะมีนกให้ชมมากมาย โดยเฉพาะนกกระเรียน ทั้งๆ ที่อยู่กลางเมือง มีทั้งคนเดินและปั่นจักรยานผ่านไปมาอยู่ตลอดเวลา ชายคนนี้กำลังให้อาหารนกพิราป จู่ๆเจ้านกกระเรียนก็มาแจม ทำตัวเนียนเป็นนกพิราปไปด้วย รอบข้างก็มีเด็กๆวิ่งเล่นอยู่เต็ม

น้ำในแม่น้ำคะโมะตื้นและสะอาดใสแจ๋วเลย เด็กๆ ลงเล่นน้ำกันสนุกสนาน เกียวโตเป็นเมืองที่มีเขาล้อมรอบ เมื่อวานฝนตกอากาศเย็นเจี๊ยบ วันต่อมาแดดออกและร้อนมากๆ ก็เลยได้เห็นภาพเด็กๆเล่นน้ำ เด็กบางกลุ่มมีสวิงอันเล็กในมือ วิ่งไล่จับปลากันสนุกสนาน

ตรงจุดที่แม่น้ำสองสายไหลมารวมกัน จะมีทางข้ามแม่น้ำที่ทำขึ้นให้เหมือนกับเป็นก้อนหิน มีผู้คนเดินผ่านไปมากันตลอด อ่านเวอร์ชั่นที่มีรายละเอียดการท่องเที่ยวได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ

ปั่นจักรยานชมแม่น้ำคะโมะ เกียวโต

อีกวันหนึ่งเข็นจักรยานขึ้นรถไฟไปชมเมืองสองเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากเกียวโต นั่งรถไฟแค่สี่สิบนาทีก็ถึงเมืองโอะซึต (Otsu) แล้วปั่นจักรยานเลียบน้ำซึ่งเป็นปากน้ำจากทะเลสาบบิวะ (Biwa) ทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น เพื่อไปชมวัดอิชิยะมะ-เดะระ (Ishiyama-dera)

เป็นเส้นทางจักรยานที่มีวิวสวยมากและมีดอกไม้ริมทางมากมาย อ้อยหวานได้เห็นผู้คนมากมายออกมาชื่นชมธรรมชาติริมน้ำ ปั่นจักรยานผ่านโรงเก็บเรือแคนูและสโมสรพายเรือหลายแห่ง

วัดอิชิยะมะ-เดะระ เป็นวัดใหญ่มีอาณาเขตกว้างขวาง และมีสวนที่สวยอีกวัดหนึ่ง อ้อยหวานไปถึงที่วัดแต่เช้า คนน้อยเดินชมวัด ชมสวนสบายๆ

สวนไอริสของวัดอิชิยะมะ-เดะระ

อ่านเวอร์ชั่นที่มีรายละเอียดการท่องเที่ยวได้ที่ลิงค์ข้างล่างค่ะ

วัดอิชิยะมะ-เดะระ เพรชน้ำหนึ่งของ เมืองโอะซึต

วิวจากเนินเขาของวัดอิชิยะมะ-เดะระ

จากนั้นก็ปั่นกลับไปขึ้นรถไฟไปชมเมืองที่อยู่ถัดไป เมืองโอะมิฮะชิมาน (Omihachiman) ออกจากสถานีรถไฟเมืองโอะมิฮะชิมาน แล้วปั่นจักรยานไปอีก 3 กิโลเมตรก็ไปถึงย่านเมืองเก่า

คลองที่ไหลผ่านเมืองเก่า

ศาลเจ้าใหญ่ของเมืองโอะมิฮะชิมาน ก่อนหน้านี้หนึ่งวัน (5 พฤษภาคม) เป็นวันเด็กและวันแม่ของญี่ปุ่น หนึ่งในวันหยุดที่สำคัญใน ‘สัปดาห์ทอง’ (Golden week) วันหยุดยาวสุดของปี ในอดีตวันที่ 5 พฤษภาคมนี้ เป็นวันเด็กผู้ชาย และวันที่ 3 มีนาคมเป็นวันเด็กผู้หญิง ต่อมาในปี 1948 รัฐบาลได้กำหนดให้เป็นวันหยุดประจำชาติ เป็นวันของเด็กทุกคน และเป็นการแสดงความกตัญญูต่อแม่ทุกคน

ว่าวหรือธงรูปปลาคาร์ฟ ‘โคะอิโนะโบะริ’ (Koinobori) ปลาคาร์ฟ ถือเป็นปลาที่แข็งแรง มีความเชื่อมาจากตำนานจีนว่า ปลาคาร์ฟนั้นสามารถว่ายทวนกระแสน้ำและกลายเป็นมังกร ชาวญี่ปุ่นจึงเอามาเป็นสัญลักษณ์ของเด็กผู้ชาย