เล่าสู่กันฟัง “เรื่องของวาซาบิ”

หมวดหมู่ของบล็อก:

Keywords:

วันนี้มาเล่าสู่กันฟังถึงเรื่องของวาซาบิค่ะ เมื่อ 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมา อ้อยหวานแปลบทความมากมายของเว็ปท่องเที่ยวญีปุ่น แล้วได้อ่านและรับรู้เรื่องราวน่าสนใจมากมาย หนึ่งในนั้นก็คือฟาร์มวาซาบิที่ญี่ปุ่น อ่านได้ที่นี่ค่ะ

พออ่านเสร็จก็ตามนิสัยเดิมของอ้อยหวาน คืออยากรู้มากกว่าเดิม โดยเฉพาะเมื่อเล่าให้คุณคุณผู้ชายที่บ้านฟัง แล้วคุณก็บอกมาว่าฟาร์มวาซาบิที่แคนนาดาก็มีนะ หูผึ่งเลยที่นี้ ความอยากรู้ก็เลยต้องคุ้ยเขี่ย หาอ่าน แล้วได้ความรู้ สนุกด้วย วันนี้เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง

วาซาบิ เป็นพืชน้ำชนิดหนึ่ง ในตระกูลแบร์สิคาซีแอร์ (Brassicaceae) มีกะหล่ำปลี ฮอสแรดดิส และต้นมัสตาร์ด เป็นพี่น้องร่วมตระกูล

ในร้านอาหารญี่ปุ่นทั่วไปในเมืองไทย อ้อยหวานไม่แน่ใจว่า เขาใช้วาซาบิของแท้กันหรือไม่ เพราะของแท้นั้นแพงมาก ส่วนวาซาบิเทียมที่่ใช้กันนั้นทำมาจาก ฮอสแรดดิส ผงมัสตาร์ด สีสีผสมอาหาร และเสก็ดนิดๆ หน่อยๆของวาซาบิแท้ๆ เห็นเขาว่ากันว่า ของแท้ต้องขูดจากหัวสดๆ แล้วกินภายใน 20 นาที ไม่เช่นนั้ันรสชาติจะหายหมด

ต้นวาซาบิปลูกกันได้ยากมาก ปรกติเป็นไม้ที่ขึ้นตามธรรมชาติตามริมน้ำในป่าหรือบนภูเขา

ฟาร์มวาซาบิมีทำกันอยู่ 2 วิธี คือ

การทำฟาร์มวาซาบิแบบซะวะ ปลูกกึ่งน้ำกึ่งกรวด ต้องมีน้ำบริสุทธิไหลผ่านตลอด แช่ขังอยู่ไม่ได้เลย และอุณหภูมิของ น้ำก็ต้องอยู่ประมาณ 13 องศาด้วย เย็นเจี้ยบเลย

ฟาร์มไดโอะ (Daio) ฟาร์มวาซาบิที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ก็ใช้วิธีการปลูกแบบนี้ และว่ากันว่าวาซาบิที่ปลูกวิธีนี้ รสชชาติจะใกล้เคียงกับพวกที่ขึ้นตามธรมชาติมากที่สุด

ฟาร์มวาซาบิไดโอะนี้สวยมาก น่าไปเที่ยวมากๆ อ้อยหวานยังไม่เคยเห็นเหมือนกันค่ะ แต่ดูจากรูปแล้ว สวยจริงๆ เขาเปิดให้คนเข้าชมด้วย เสียเงินค่าเข้าเท่าไร่ อันนี้ไม่ทราบค่ะ

อ้อยหวานเอารูปของฟาร์มไดโอะมาจากบล็อกนี้ คุณTokyobling's Blog ถ่ายรูปได้สวยมาก

และจากบล็อกนี้คุณcommuning with artifice

เป็นอีกบล็อกหนึ่งซึ่งมีเนื้อหาสาระและรูปสวยๆ มากมาย ขอชื่นชมด้วยใจจริง อ้อยหวานได้เรียนรู้วิธีการเขียนบล็อกจากบล็อกต่างๆ เหล่านี้ และยังได้ซาบซึ้งถึงการให้อย่างแท้จริง ..ให้ความรู้..ให้ความบันเทิง ภาพสวยๆ ของทั้งสองบล็อก คือตัวอย่างของการให้ที่ไร้ขอบเขต คือไม่หวงเลย

มาต่อค่ะ ที่ฟาร์มไดโอะนี้เขาจะกั้นน้ำจากแม่น้ำแบบนี้ แล้วคงจะปล่อยให้ไหลออกสู่แม่น้ำในตอนปลาย

ดูดิ..เหมือนนาข้าวเลย คิดว่าวาซาบิไม่ชอบแดด เลยต้องมีตาข่ายขึงไปตลอดแนว

วิธีทำฟาร์มวาซาบิอีกแบบหนึ่ง แบบโอะกะ (Oka) คือปลูกกันในเต้นส์หรือกรีนเฮ้าส์ แต่เขาว่ากันว่ารสชาติสู้ปลูกด้วยวิธีแรกไม่ได้ ในรูปคือฟาร์มวาซาบิของแคนาดา คงจะต้องปลูกกับกรวดเหมือนกัน แต่คิดว่าข้างล่างกรวดหินคงเป็นดิน

ฟาร์ม วาซาบิแบบหลังนี้ นอกจากมีที่แคนาดาแล้ว ยังมีคนทำกันอยู่หลายแห่งทั่วโลก เช่นสหรัฐอเมริกา ที่อังกฤษเจ้าของฟาร์มวอเตอร์เครส ได้เปลี่ยนจากปลูกวอเตอร์เครส มาปลูกวาซาบิแทน และส่งขายทั่วยุโรบ

ส่วนออสเตรเลียได้ทำเป็นฟาร์มไฮโดรโพนิค แล้วได้ผลดีเสียด้วย กลายเป็นฟาร์มที่ให้ผลิตผลสูงที่สุดในประเทศออสเตรเลีย

วาซาบินี้ นอกจากกินหัว (ราก) แล้ว เขาว่าใบ ก้าน และดอก ยังกินอร่อยด้วย กินสดเป็นสลัด ผัดน้ำมัน ลวกกินกับซีอิ้ว ตากแห้งใส่กับอาหารอื่นๆ หรือหมักดองเป็นไวน์และเบียร์