เราไม่อาจจะระบายสีให้โลกเต็มไปด้วยดอกไม้สีชมพูสดใสได้เสมอไป แต่เราสามารถระบายสีโลกภายในใจให้งดงามสดใสอยู่เสมอ…
อย่างคำคมของพระไพศาล วิสาโล ...ความสุขอยู่ที่ใจ หันมาเมื่อไหร่ก็เจอ
อ้อยหวานส่งภาษาใบ้ขออนุญาติถ่ายรูปลุงและภาพเขียนสุดสวยของลุง ลุงยิ้มให้และพยักหน้าตกลง ในประเทศญี่ปุ่น ภาพผู้สูงอายุนั่งวาดรูปสีน้ำอย่างใจเย็นในสวนหรือสถานที่ที่สวยงดงามเช่นนี้ มีให้เห็นบ่อยๆ บ้างมาเป็นกลุ่มใหญ่ กระจัดกระจายกันนั่งวาดรูป จากนั้นก็ช่วยกันติชม บ้างก็มาโดดเดี่ยว (แต่ไม่เดียวดาย) อย่างที่อ้อยหวานเขียนไว้ใน บล็อกสีน้ำอีกสักครั้งการวาดรูปเป็นการบำบัดจิตใจแบบหนึ่ง ที่มีชื่อหรูว่า ศิลปะบำบัด (Art Therapy) ศิลปะสามารถนำมาใช้บำบัดจิตใจ สำหรับโรคหลายชนิด เช่น โรคเครียด โรคเศร้าซึม โรคจิตตก โรคเบื่อ โรคกังวลวิตกจริต โรคบอบช้ำทางจิตใจจากการสูญเสีย
และสำหรับผู้สูงอายุ อ้อยหวานคิดว่าการได้นั่งวาดรูประบายสี แทนที่จะไปนั่งกังวลเรื่องลูกหลานเหลน หรือวิตกถึงความเสื่อมต่างๆ ที่กำลังรุมล้อมร่างกาย มันจะทำให้มองเห็นโลกที่เหลืออยู่สดใสและมีความหมายมากขึ้น
จากบล็อกที่แล้ว เมื่อโบกมืออำลาน้องๆ แล้ว เราสองคนก็โยกย้ายตัวเองออกนอกเมืองคามาคุระ ไปที่ทะชิคะวะ (Tachikawa) ชานเมืองโตเกียว โดยที่ไม่ทราบมาก่อนว่าจะได้พบเจออะไรที่นั่น และกลายเป็นว่าเราได้พบกับขุมทรัพย์สีชมพู ที่จริงต้องเรียกว่าเราได้ตกลงไปในขุมทรัพย์ดอกไม้เข้าอย่างจัง! เพราะที่เมืองนี้มีสวนสวยที่ไม่ธรรมดา
สวน Showa Memorial Park หรือ Showa Kinen Koen
และสวนนี้กำลังมี งานเทศกาลดอกไม้
ในสวนมีต้นซากุระกว่า 1500 ต้น 31 สายพันธุ์ กำลังเบ่งบานกันอย่างเต็มที่ คนรักดอกไม้อย่างอ้อยหวานก็ได้เบิกบานอย่างผีเสื้อล้อลม เป็นความสุขที่ไม่เคยลืม นึกถึงทีไร สุขใจร่ำไป
ยัง...ยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น เพราะในสวนยังมีทุ่งทิวลิปหลากสีสันกว่า 23,000 ต้น
ทิวลิปกับดอกซากุระ ที่สวยจัดกินกันไม่ลงจริงๆ
หันมาอีกมุม แดฟโฟดิลสีเหลืองเข้ม กับซากุระสีชมพูอ่อน ก็ได้ใจไปอีกหลายดวง แม้ว่าเมืองออตตาวา เมืองที่อ้อยหวานอยู่นั้นจะมีดอกทิวลิปและดอกแดฟโฟดิลอยู่มากมาย (และมากกว่า) แต่ออตตาวาไม่มีชากุระ
โอ้..ว้าววววววว ทำไมสีตัดกันได้อย่างงดงามเช่นนี้
ดอก Chinese Violet Cress สีม่วงหวาน สีโปรดของอ้อยหวานนะเนี่ย
ดอก Chinese Violet Cress มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Orychophragmus violaceus เป็นดอกไม้ป่าที่ขึ้นอยู่ทั่วไปริมถนน ตามทุ่งนา ป่าเขาของประเทศจีนและญี่ปุ่น เป็นพืชในตระกูลมัสตาร์ด ในประเทศจีนจัดว่าเป็นผัก ก้าน ใบ และดอกสามารถนำมาทำเป็นอาหารหรือกินสด ดอกมีสีม่วงอ่อน ม่วงแก่ ไปจนถึงสีชมพูอมม่วง
เดินอยู่ในทุ่งดอก Chinese Violet Cress เธอรวมตัวกันส่งกลิ่นหอมระรวย ให้คนรักสีม่วงใจอ่อนระทวยเชียวละ
เรียกได้ว่า ‘สวยหมดจด’ คือ รูปสวย กลิ่นหอม แถมกินได้อีก อยากเอามาปลูกที่บ้าน แต่หาซื้อเมล็ดไม่ได้ น่าเสียดายจัง
ฮะนะมิ ปิคนิกชมดอกไม้แบบญี่ปุ่น ‘ฮะนะ’ ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่าดอกไม้
ส่วนใหญ่แล้วคำว่าฮะนะมิจะหมายเจาะจงลงไปที่ ชมดอกซากุระและดอกพลัม เป็นประเพณีที่สืบต่อกันมาหลายร้อยปี
พอผ่านดงดอก Chinese Violet Cress ก็มาเจอกับทุ่งดอกไม้สีเหลือง แล้วต้องร้องบอกตัวเองว่า สวรรค์บนดินเป็นเช่นนี้เอง!
ในทุ่งดอกเรฟซีดสีจัดจ้านนี่เอง ที่อ้อยหวานได้พบกับลุงจิตรกรนั่งวาดรูปสีน้ำอย่างมีความสุข
เรฟซีด เป็นพืชในตระกูล Brassicaceae หรือตระกูลมัสตาร์ด (หรือกะหล่ำปลี) เป็นพืชที่เพาะปลูกเพื่อนำเมล็ดมาผลิตน้ำมันสำหรับใช้ในการปรุงอาหาร และถือว่าเป็นแหล่งผลิตน้ำมันสำหรับใช้ในการปรุงอาหารอันดับสามของโลก
ว่าด้วยเรื่อง เรฟซีด (rapeseed) กับ คาโนล่า (Canola) ความเหมือนและความแตกต่าง
เอาสั้นๆ เลยนะ คาโนล่า (Canola) ก็คือ เรฟซีด (rapeseed) ที่กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ชาวแคนนาดาช่วยกันปรับปรุงบำรุงพันธ์ขึ้น เพื่อให้น้ำมันที่มีคุณภาพเหมาะสมสำหรับใช้เป็นอาหารของมนุษย์ คำว่า คาโนล่า (Canola) กลายมาจากคำว่า Canadian oil, low acid (น้ำมันพืชผลิตในแคนาดา มีกรดต่ำ)
สนใจอ่านรายละเอียดได้ที่
https://en.wikipedia.org/wiki/Canola
https://www.naturalnews.com/034733_canola_oil_rapeseed_food_labels.html
เราชมสวนกันตั้งแต่เช้าจรดเย็น แต่ก็ยังชมได้ไม่ทั่ว นับว่าเป็นสวนที่กว้างมาก ที่จริงเขามีจักรยานให้เช่า แต่ส่งภาษากันไม่รู้เรื่อง เลยพลาดไป
ในสวนยังมีดอกไม้อีกหลายชนิด ไปชมกันได้ที่นานาดอกไม้ของสวน Showa Memorial Park
บล็อกหน้าเราไปปั่นจักรยานชมญี่ปุ่นกันนะค่ะ
โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง “ก้าวเท้าที่นำไป ” ในตอนต่อไป
อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก
ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 1
สองล้อเที่ยวชมวิถีชีวิตเมืองคอน 2
ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข
อ้อยหวาน