กลับบ้านเกิดเมืองคอนคราวนี้ อ้อยหวานได้ปั่นจักรยานภายในตัวอำเภอเสียจนเรียกว่าปรุ เข้าซอยโน้น ออกซอยนี้ เป็นว่าเล่น เพราะกลับไปนอนเล่นที่บ้านเป็นเดือน และแม่สั่งนักสั่งหนาว่า ‘อย่าไปไหนไกล’ จนกว่าจะมีเพื่อนร่วมปั่น!
เช้าวันแรกที่บ้านเกิด สองล้อคู่ใจที่ไม่ได้เจอกันนาน เพราะอ้อยหวานซื้อหามาหลายปีแล้วทิ้งไว้ที่บ้าน กลับมาจะได้มีจักรยานปั่นเที่ยว เมื่อเปิดประตูแล้วทะยานออกไป อ้อยหวานรู้สึกเลยว่า จักรยานมันดีใจ ล้อหมุนเริงร่า ระริก ระรี้ ขึ้นมาทีเดียว ใจนึกสงสารมัน (จักรยาน) ก็เลยสัญญากับมันว่า กลับบ้านมาคราวนี้จะพาเที่ยวทุกเช้าให้หนำใจไปเลย
เช้าแรกก็ต้องแวะมาที่นี่ มายกมือไหว้พระธาตุ อธิษฐานของให้เดินทางปลอดภัย ไม่ว่าจะปั่นจักรยาน นั่งรถ ขึ้นเครื่องบิน
ดวงตะวันขึ้นจากทางหน้าวัด คนที่อยากถ่ายภาพพระธาตุกับพระทิตย์ขึ้นยามเช้า ก็ต้องมาเก็บภาพหลังวัด เสียดายที่มีสายไฟฟ้ารกสายตา ถ้าเอาฝังใต้ดินคงจะเป็นการดี
หลังจากไหว้พระธาตุแล้ว อ้อยหวานก็หมุนล้อไปตามซอกซอยหลังพระธาต ถิ่นที่ตัวเองชื่นชอบและมาบ่อยๆ เมื่อหลุดออกจากซอยมาที่ถนนตัดใหม่หรือถนนเลียบทางรถไฟ ก็ต้องร้องว้าว!!! เส้นทางจักรยานสีเขียวสวยงดงาม สายแรกของนครศรีธรรมราชเลยนะเนี่ย ดีใจจนหน้าบาน ไม่ได้การแล้ว อย่างนี้ต้องลองปั่นทดสอบเส้นทางกันสักหน่อย
เส้นทางสีเขียวนี้มีระยะทางประมาณ 6.3 กิโลเมตร อ้อยหวานเลยปั่นไปกลับเสียเลย เริ่มแรกก็ไปได้สวย แต่….
ชะอุ้ย ขอโทษที!!
กระผมอ่านหนังสือไม่ออก
@@##**##$$%%
งงเลยละเธอ
ภายในเช้าเดียวกันนี้ นับได้หกคัน พอดิบพอดี
ยัง ยังไม่หมด มีรถมอเยอร์ไซด์มาวิ่งบนทางจักรยานหลายคันด้วย แต่ถ่ายรูปไม่ทัน ทั้งๆ ที่เขามีทำทางรถมอเตอร์ไซด์ไว้ให้ด้วย แถมมีวิ่งสวนทางมาบนทางจักรยานอีกด้วย เห็นแล้วงง!
***ตามความคิดเห็นส่วนตัวของอ้อยหวาน ...ประเทศที่เจริญแล้ว เขาไม่นับกันที่ประชาชนมีโทรศัพท์มือถือใช้กันทุกคน มีไอโฟนใช้กันมากมาย เด็กๆ มีคอมเล่นกันกี่คน ในประเทศมีคลื่นโทรศัพท์มือถือ 3G, 4G, 5G หรือ เอาไปเลย 10G มีอะไรต่อมิอะไรทุกอย่างที่เมืองนอกเขามีกัน สิ่งเหล่านั้นมันเป็นความเจริญทางวัตถุ ที่ไม่เสริมสร้างความเจริญทางจิตใจ หรือความเจริญทางการดำรงวิถีชีวิตได้เลย
...ประเทศที่เจริญแล้ว เขานับกันที่ ประชาชนมีระเบียบ เคารพต่อกฎเกณฑ์ เคารพกฎกติกาของสังคมและสิทธิผู้อื่น มากแค่ไหน ต่างหากเล่า
บ่นไปก็ไลพ์บอย ไปเดินตลาดกันดีกว่า เช้าวันหนึ่งอ้อยหวานออกปั่นเช่นเคย ไปทางใหม่ที่ไม่เคยไป แล้วไปจ๊ะเอ๋กับตลาดเล็กๆ ที่จุเต็มด้วยของกินแบบบ้านๆ ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดนัด เพราะอ้อยหวานแวะไปวันอื่นนั้นไม่มีตลาดอยู่เลย
หมี่ผัดแบบเมืองคอน ใครได้ลองแล้วจะติดใจ แต่ขอบอกนิดนึงว่า อย่าใช้กล่องโฟมเพราะหมอเขาเตือนกันให้แซ๊ด
แพทย์เตือน! กล่องโฟมอันตราย ต้นเหตุมะเร็ง
ต้นเหตุการเกิดมะเร็งที่สำคัญนั้นเกิดจากอาหารต่างๆ ที่ถูกบรรจุใส่ไว้ในกล่องโฟม ซึ่งมี “สารสไตรีน (Styrene)” ซ่อนอยู่ ต่อให้การใช้กล่องโฟมสะดวกสบายแค่ไหน ก็ต้องแลกกับโรคมะเร็งที่พร้อมจะเข้าสู่ร่างกายได้ตลอดเวลา โดยจะเข้าไปสะสมอยู่ในร่างกายที่ละเล็กทีละน้อย ค่ยอๆ สะสมจนเป็นโรคร้ายในที่สุด
อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่
อย่างนี้ต้องยกนิ้วให้ ไม่เป็นโทษต่อร่างกาย ไม่มีโทษต่อธรรมชาติ
ขนมปะดา ขนมโบราณเมืองคอน ที่ดูเหมือนขนมโดนัทอันเล็กๆ แต่รสชาติไม่เล็ก เพราะไส้ข้างในมีรสเผ็ดนิดๆ อร่อยเหาะเลย แต่อย่ากินมาก เพราะของทอดกินมากไม่ดีต่อร่างกายเหมือนกัน
ขอลอกจากมติชน (อีกแล้ว) มาให้อ่านเพิ่มเติม
ขนมปะดา ขนมโบราณคู่บ้านคู่เมืองนครศรีธรรมราช รูปร่างหน้าตาคล้ายๆ กับขนมโดนัทของฝรั่ง แต่เป็นโดนัทที่มีไส้
….จาก คำบอกเล่าของคนเมืองนคร เขาบอกว่า เป็นขนมสูตรโบราณของชาวไทยมุสลิมในภาคใต้ ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน ส่วนมากมักจะทำในช่วงเทศกาลต่างๆ หรือประเพณีสำคัญของชาวไทยมุสลิม ที่มักจะทำขนมพื้นบ้านชนิดนี้มาเลี้ยงแขก
ลักษณะ ของขนมจะทำจากแป้งข้าวเจ้า คลุกเคล้าผสมกับกล้วยน้ำว้าที่สุกงอม โดยนำแป้งมานวดกับกล้วยน้ำว้าจนเข้ากันเป็นเนื้อเดียวกัน ส่วนไส้ขนมจะประกอบด้วยสมุนไพรต่างๆ ได้แก่ ตะไคร้ หัวหอมแดง พริกไทย กระเทียม มะพร้าวขูด กะทิ กุ้งสด เกลือ และน้ำตาล นำมาบดส่วนผสมให้เข้ากันจนละเอียด จากนั้นก็นำไปผัดให้สุก
เวลาทำก็ นำแป้ง 2 ชิ้น มาประกบกัน โดยให้ไส้อยู่ตรงกลาง จากนั้นใช้นิ้วกดให้เป็นรู นำไปทอดในน้ำมันจนสุกมีสีเหลืองทอง ลักษณะขนมจะเหนียว นุ่ม ตัวแป้งมีความหวานและความหอมของกล้วยน้ำว้า ไส้รสเค็ม หวาน เจือเผ็ดเล็กๆ พอไม่ให้เลี่ยน หอมมะพร้าวและตะไคร้….
มีรายละเอียดอีกมากมาย หาอ่านได้ ที่นี่
ลูกกลมๆ ตรงกลางอ้อยหวานไม่แน่ใจว่าเป็นข้าวเหนียวทอดหรือไม่ ใครรู้บอกที ส่วนอีกถาดคิดว่าเป็นข้าวเม่าทอดที่ข้างในใส่กล้วยลูกเล็กๆ ทั้งลูก อีกอย่างที่ส่วนใหญ่จะขายพร้อมกันคือ จำปาดะทอด
อีกสองสามวันต่อมา ได้ข่าวจากแม่ว่าเดี๋ยวนี้เมืองคอนมีตลาดนัดใหม่แล้วนะ! ไม่ได้การอ้อยหวานต้องปั่นจักรยานออกไปชมกันหน่อย ตลาดนัดใหม่นี้มีชื่อว่า ‘ตลาดริมน้ำเมืองลิกอร์’
ก่อนอื่นอ้อยหวานขอยกเอาประวัติความเป็นมา ของชื่อต่างๆ ของเมืองนครศรีฯ ในสมัยโบราณ มาให้อ่านกัน
..ในอดีต มีชื่อเรียกดินแดนแถบนี้หลายชื่อ เช่น ในคัมภีร์มหานิเทศของอินเดีย ที่เขียนขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 7-8 เรียกว่า "ตามพรลิงก์"หรืออาณาจักรตามพรลิงก์, บันทึกโบราณของเมืองจีนเรียก "เซี้ยะ-โท้ว (ถู-กวั่ว) ", "รักตะมฤติกา"ซึ่งล้วนหมายถึง "ดินแดนที่มีดินสีแดง", ประเทศตะวันตกนิยมเรียกกันมา จนกระทั่งต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ว่า "ลิกอร์"สันนิษฐานว่าชาวโปรตุเกสที่เข้ามาติดต่อค้าขายในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น เป็นผู้เรียกก่อน โดยเพี้ยนมาจากคำว่า "นคร"ส่วนชื่อ "นครศรีธรรมราช"มาจากพระนามของกษัตริย์ผู้ครองนครในอดีต มีพระนามว่า "พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช" (ราชวงศ์ศรีธรรมาโศกราช) มีความหมายว่า "นครอันเป็นสง่าแห่งพระราชาผู้ทรงธรรม"หรือ "เมืองแห่งพุทธธรรมของพระราชาผู้ยิ่งใหญ่"
ขอบคุณข้อมูลจาก วิกิพิเดีย
‘ตลาดริมน้ำเมืองลิกอร์’ กำหนดให้มีขึ้นในวันศุกร์สุดท้ายของทุกเดือน ที่ริมกำแพงเมืองเก่า ข้างสนามหน้าเมืองนครศรีธรรมราช ตลาดริมน้ำจุเต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย ส่วนใหญ่จะขายอาหาร
สารพันของกิน
ไข่ปลาตะเพียนต้มน้ำส้มโหนด (น้ำส้มสายชูที่หมักจากน้ำตาลหวานของตาลโตนด)
ขนมหวานหลากหลายชนิดกับสาวน้อยหน้าหวาน
หม้อและปิ่นโตเคลือบแบบโบราณ
ซื้อแล้วนั่งทานริมคลอง
หรือจะมานั่งกินในสวนติดกัน แต่อย่าลืมเก็บขยะของตนเองไปทิ้งในถังขยะให้เรียบร้อยก็แล้วกัน
นอกจากนี้ยังมีการแสดงดนตรี การแสดงพื้นบ้าน และอื่นๆ อีกมากมาย
อย่าลืม! วันศุกร์สุดท้ายของทุกเดือน ผ่านมาแถวเมืองคอน แวะได้เลยที่ ‘ตลาดริมน้ำเมืองลิกอร์’
โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่อง “ก้าวเท้าที่นำไป ” ในตอนต่อไป
อ่าน “ก้าวเท้าที่นำไป ” ตอนแรก
ก้าวเท้าเดิน..ตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ
ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข
ขอบคุณค่ะ
อ้อยหวาน