ทริปปั่นจักรยานตามเก็บฝันของอ้อยหวานครั้งนี้เน้นภูเขา ไม่ใช่ว่าจะปั่นเก่ง หรือชอบพิชิตยอดเขาหรอกนะ แต่อ้อยหวานชอบวิวที่มากับภูเขา

ภาพแนวภูเขาที่ทอดยาวดุจกำแพงสูงใหญ่ กำแพงธรรมชาติอันเขียวชอุ่มที่คอยดักสายหมอกและปุยเมฆ ปั่นจักรยานไปในหุบเขา ได้ยินเสียงร้องเรียกจากพงไพร สูดดมกลิ่นหอมอวลของมวลไม้  มันเป็นภาพที่งดงามจริงๆ

เทือกเขาตะนาวศรี มีชื่อเรียกแตกต่างกันไปแต่ละท้องถิ่น เช่นชื่อภาษาอังกฤษเรียกว่า Tenasserim Range ภาษาพม่าที่อ้อยหวานเอามาอ่านออกเสียงเองว่า ‘ตะนี้นตะยี ตาวดัน’ (tənɪ̀ɴθàjì tàʊɴdáɴ) เดาอีกแล้ว!! ผิดถูกเช่นไร รอคนรู้จริงมาบอกแล้วกัน ส่วนที่มาเลเซียเขาเรียกกันว่า ตะนา สะรี (Tanah Sari) เป็นเทือกเขาที่กั้นพรมแดนระหว่างไทยกับพม่า ทอดตัวยาวจากเทือกเขาฉานทางเหนือของพม่า แล้วลากยาวไปทางภาคใต้ของประเทศไทย ผ่านคอคอดกระ ไปจนถึงสุราษธานี ส่วนชื่อภาษาอังกฤษที่ว่า Tenasserim Range นั้น จะรวมเอาเทือกเขานครศรีธรรมราชและเทือกเขาสันกาลาคีรี ที่อยู่สุดชายแดนใต้ไว้ด้วย

ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดีย

เทือกเขาตะนาวศรี ณ สวนผึ้ง

อ้อยหวานได้ยินกิตศักษ์ของสวนผึ้งจากบล็อกนักปั่นไทยหลายบล็อก และได้เห็นทิวทัศน์ของสวนผึ้งผ่านสื่อนานาชนิด สวนผึ้งเธอมีรูปโฉมหลากหลายรูป บางภาพเธอมีทิวเขางดงามสลับซับซ้อน เดี๋ยวเธอก็มีจักรยานแล่นผ่านถนนภูเขาเขียวขจี เดี๋ยวเธอมีน้องแกะ น้องแพะ หรือมีแม้กระทั้งอัลพาก้าวิ่งเล่นกันบนทุ่งหญ้าสีเขียว อีกรูปหนึ่งเธอสลัดโฉมเป็นสาวเมืองนอกนานาชาติ เวณิสบ้าง ฝรั่งเศสก็มี บางภาพของเธอเหมือนหลุดไปอยู่ยุคหิน อะไรจะขนาดนั้น!!    

เพื่อนร่วมทางของอ้อยหวานเห็นรูปโฉมต่างๆ ของสวนผึ้ง ก็เอ่ยปากถามว่าจะไปทำไม เพราะสิ่งเรานั้นไม่ใช่แนวเรา คือไม่เป็นธรรมชาติ ผิดที่ผิดทาง ซึ่งนักท่องเที่ยวไทยหลายคนอาจจะชอบ เพราะสวนผึ้งมีนักท่องเที่ยวเห่กันมาออกตรึม!! ส่วนอ้อยหวานสนใจสวนผึ้ง เพราะเห็นสวนผึ้งรงณรงค์กิจกรรมปั่นจักรยานเที่ยว และสวนผึ้งก็อยู่ในถิ่นตะนาวศรี

ว่าแล้วต้องตามไปดูให้เห็นแก่ตา ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอำเภอสุดชายแดนของประเทศไทย

เราปั่นจักรยานออกจากราชบุรีโดยเลาะเลียบผ่านถนนหลัง ซอกแซกผ่านทุ่งนา และไร่สวน ถ้าไม่มี  gps จากโทรศัพท์มือถือของคุณผู้ชาย ก็คงต้องหลงทางเป็นแน่ อากาศในตอนเช้าบริสุทธิ์ สดชื่นจริงๆ แสงเช้าทำให้ได้รูปสีอ่อนโยน สวยใส

ขนาดปลายทางของวันนี้ยังอีกยาวไกล แต่เราก็อดไม่ได้ที่จะหยุดถ่ายรูปกันบ่อยๆ

ระหว่างทางผ่านสวนลำใยก็หยุดอีก

กำลังออกดอกพราว ส่งกลิ่นหอมอบอวลมาแต่ไกล

แล้วเราก็ต้องดีใจที่หยุดเก็บรูปมาตลอด เพราะหลังจากนั้นเราต้องปั่นกันบนถนนสาย 3208 ที่มีรถค่อนข้างมาก และ…..

มี...ป้ายโฆษณาอยู่มากมายมหาสาร  ทั้งป้ายโฆษณาโรงแรม ที่พัก ร้านอาหาร หรือแม้แต่ป้ายเชิญชวนทอดกฐินของวัดตามรายทาง แต่ละแห่งติดป้ายกันเป็นสิบๆ ป้ายไปตลอดทาง เกือบทุกๆ กิโลเมตร ยิ่งถึงสวนผึ้งป้ายก็ยิ่งเยอะขึ้นทวีคูณ สงสารเธอจังสวนผึ้ง หากเธอเป็นสาวสวย เธอต้องน้ำตานองหน้า แล้วร้องว่า ‘วาย มี’ (Why me) ทำไมถึงต้องเป็นเรา

แผนที่เส้นทางของวันนี้ จากราชบุรีสู่สวนผึ้งเป็นระยะทาง 68.8 กิโลเมตร จะเห็นได้ว่าจะค่อยๆ ลาดขึ้นเนิน

เราไม่ได้แวะชมสถานที่ฮิปๆ ของสวนผึ้ง รูปนี้อ้อยหวานให้เลนส์ซูมเอาจากริมถนน วันนั้นอุณหภูมิเหนือ 30 องศานิดนิด ที่จริงก็เหนือ 30 องศานิดนิดทุกวัน เราปั่นเที่ยวอยู่ในเทือกเขาตะนาวศรีกว่าสองอาทิตย์ ไม่มีวันไหนที่อากาศจะเย็นกว่านี้เลย เห็นแล้วสงสารน้องแกะ ลองนึกดูว่าต้องใส่เสื้อหนาวบุนวมหนาๆ แล้วมายืนตากแดดกลางแจ้งแบบนี้ แกะที่เมืองนอกเขาจะโกนขนออกจนติดหนังในฤดูร้อน แต่มันก็ดูไม่น่ารัก เรียกแขกไม่ได้

ในวันต่อมา เส้นทางของเราเริ่มคดโค้งขึ้นเนินเขา วกวน ซอกแซกอยู่ในหุบเขาตะนาวศรี ถนนสายนี้มีรถมากพอสมควร แล้วจู่ๆ เราก็มาเจอกับภาพที่ไม่ได้เห็นกันบ่อยๆ รูปปั้นสูงใหญ่ของเจ้าแม่กวนอิมยืนเคียงข้างรูปปั้นพระพิฆเนศ เทพเจ้าของอินเดีย เราไม่ได้แวะชม เพราะลงไปแล้วต้องปีนกลับขึ้นมาอีก อ้อยหวานหยุดเก็บภาพนี้ แต่คนมาด้วยปั่นเลยไปไกลโขแล้ว

เห็นไหมมีป้ายโฆษณาอย่างนี้ไปตลอดทางเลย เห็นแล้วเศร้าใจ!!

คำว่า "สวนผึ้ง"มีเรื่องราวมาจากพื้นที่โดยทั่วไปของอำเภอมีสภาพ แวดล้อมประกอบด้วย ธรรมชาติ ป่าไม้ เทือกเขา และมีต้นไม้ชนิดหนึ่งที่ชาว บ้านเรียกว่า “ต้นผึ้ง"ซึ่งเป็นต้นไม้ที่มีสีขาวนวลไม่มีเปลือกกะเทาะ หรือลอกให้เห็น และที่สำคัญคือจะมีผึ้งจำนวนนับแสนนับล้านตัวมาอาศัยทำรัง บนต้นผึ้ง

ขอบคุณข้อมูลจากดับเบิ้ล เอ็นจอย

ภาพต้นผึ้งของสวนผึ้ง

ขอบคุณภาพจากASTVผู้จัดการออนไลน์

ต้นตรงกลางที่มีลำต้นต้นสีขาวเทา อ้อยหวานคิดว่าน่าจะใช่ต้นผึ้ง

เลยไปอีกหน่อยเป็นสวนกล้วยไม้ อยู่ติดถนนไม่ต้องลงเนิน เลยได้แวะชม สวนผึ้งออร์คิด ค่าเข้าชมคนละ 20 บาท แต่ลุงเจ้าของสวนเอาเงินมาคืนให้ แล้วพูดบอกว่าปั่นจักรยานมาให้เข้าชมฟรี เห็นไหมปั่นจักรยานเที่ยวมีข้อดีหลายอย่าง

สีหวานสวยเชียว

ทางขึ้นเขาลงเนินตลอด พอสายหน่อยแสงแดดก็เริ่มแผดเผา แต่ละเนินก็ไม่ใช่ย่อยนะ เราก็ปั่นขึ้นมาได้ทุกเนิน จนกระทั้งมาถึงเนินนี้  มันช่างทอดขึ้นยาวๆๆ ไกลๆๆ เราลงเข็นกันตั้งแต่เริ่มขึ้นเขามาได้หน่อยเดียว แล้วก็อ้อยหวานเห็นตัวอะไรคลานอยู่เต็มถนน จนต้องร้องบอกคุณผู้ชายว่า แย่แล้ว!! เดี๋ยวโดนหมาหมู่รุมทึ้งแน่ๆ พอเข้ามาใกล้หน่อยถึงรู้ว่าเป็นฝูงลิง คงมีคนที่ขับรถผ่านไปมาเอากล้วยมาเลี้ยงลิง พวกลิงเลยยกพวกมาดักรอกันตรงนี้ โชคดีที่มีรถแจกกล้วยผ่านมาพอดี กลุ่มลิงเจ้าถิ่นก็เลยหันเหความสนใจจากเราไปสนใจกล้วยแทน ในรูปนี้อ้อยหวานหันกลับไปเก็บรูปฝูงลิง เนินเขาในรูปดูชันน้อยกว่าของจริงมากมาย

เข็นสองล้อขึ้นมาถึงจุดสูงสุดของเนินเขา เรามาพบกับรีสอทแห่งนี้ สอบถามราคาห้องพัก แล้วพอรับได้ เราก็จอดตรงนี้แหละ วันนี้เอาแค่นี้ก่อน ปั่นต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ เนินลูกนี้มันชันเหลือใจ

แล้วก็พบว่าที่พักของเราในวันนี้ ก็เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวแปลกๆ ของสวนผึ้ง ที่มีทั้งสนามกอล์ฟ สวนน้ำแบบสวนสนุก และร้านกาแฟ ไม่แน่ในอนาคตอาจจะมีแกะวิ่งเล่นกันกลางสนามกอล์ฟ

มีทุกสิ่งสำหรับครอบครัว แบบคุณพ่อมาตีกอล์ฟ คุณลูกไปเล่นน้ำ ส่วนคุณแม่ก็นั่งจิบกาแฟชมวิว แต่เราสองคนนอนหลับหมดแรงไปตลอดบ่าย โผล่หน้าออกมาชมวิวก็บ่ายคล้อย สองรูปข้างบนอ้อยหวานเก็บรูปในเช้าวันถัดมา ก่อนที่จะโบกมืออำลาสวนผึ้ง

แผนที่เส้นทางของวันนี้ ระยะทางเพียง 26 กิโลเมตร ที่มีแต่ขึ้นๆๆ จะเห็นได้ว่าอยู่ในหุบเขาแคบๆ และติดชายแดนพม่าจริงๆ

โปรดติดตามปั่นเที่ยวไทยกับอ้อยหวานในตอนต่อไป

อ่านปั่นเที่ยวไทยตอนที่แล้วได้ที่นี่

รางวัลแด่คนช่างฝัน

ปั่นจักรยานทัวร์ริ่ง มันปิ้ง ปิ้ง จริงๆ นะ

หอมกลิ่นไอฝน ยลความงามสีเขียว ณ.เชิงเขานครศรีธรรมราช

ถามหาความทรงจำที่ราชบุรี

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน