มีคนสนใจสอบถามอ้อยหวานมาว่าปั่นจักรยานเที่ยวจะเริ่มต้นยังไง ทำไรดี คำตอบคือ ไม่ต้องคิดมาก อยากลองก็คว้าจักรยานเล่นลิ่วออกไปเลย มีจักรยานอะไรก็เอาคันนั้นออกไป ทัวร์ริ่งได้ทุกแบบ ไม่จำเพาะเจาะจง ไม่ต้องเก๋เท่ห์ระเบิด ยังไม่มีจักรยานก็เลียวซ้ายแลขวา ขอยืมเพื่อนไปก่อน ยิ่งถ้าเพื่อนมีหลายคันก็ขอยืมลองปั่นไปให้หมดทุกคัน ไม่ต้องสนใจตาเขียวๆ ของเพื่อน (แต่ต้องเป็นเพื่อนรักนะเออ) เริ่มแรกก็ปั่นเที่ยวแถวบ้าน จากนั้นก็ไปไกลหน่อย เช่นไปเยี่ยมญาติ ไปหาของกินต่างถิ่น หรือหาเรื่องไปทุกที่ พอมีประสบการณ์สักนิดแล้วจะคิดได้เอง ไว้วันหลังอ้อยหวานจะจัดหนักไปเลย หลักสูตรว่าด้วยการทัวร์ริ่งกับจักรยาน
ในส่วนตัวของอ้อยหวานชอบจักรยานพับได้ เพราะสะดวกในการขนย้ายไปตามที่ต่างๆ บ่อยครั้งเราต้องแพ็คจักรยานขึ้นเครื่องบิน นั่งรถไฟ ลงเรือ ไปปั่นเที่ยวที่อื่นที่ไกลบ้านออกไป ขอบอกว่าปั่นได้ดีเท่าๆ จักรยานธรรมดา ล้อเล็กๆ ของจักรยานพับได้ไม่มีปัญหาแต่อย่างใดในการปั่นเที่ยว ในปี 2015 ที่เพิ่งผ่านไป อ้อยหวานปั่นเที่ยวรวมระยะทาง 2500 กว่ากิโลเมตร รวมทั้งทริปเที่ยวไทยสองทริป และทริปเที่ยวในแคนนาดา จักรยานพับได้ทั้งสองคัน สองยี่ห้อ ของอ้อยหวานไปเที่ยวด้วยกัน ไม่มีงอแง
ทัวร์ริ่งกับจักรยานทริบนี้อย่างที่เกริ่นไว้ในตอนแรกว่าเน้นที่จังหวัดกาญจนบุรี แต่จุดเริ่มต้นทริปคือนครศรีธรรมราช อ้อยหวานกับคุณผู้ชายที่บ้านได้เริ่มซ้อมปั่นกันด้วยทริปสู่อ้อมกอดของขุมเขาที่บ้านคีรีวงพอออกทริปทางไกลจริงๆ เราก็ไม่อยากปั่นซ้ำรอยเดิม และมีน้องอาสาขับรถไปส่งแถวๆ คีรีวง กะกันว่าจะเริ่มต้นทริปโดยการปั่นขื้นเขาผ่านลานสกา แล้วเลี้ยวซ้ายอ้อมเขาไปทุ่งสง ซื่งถือว่าเป็นเส้นทางที่สวยมากเส้นทางหนื่งของจังหวัดนครศรีธรรมราช แต่เช้าวันนั้นฝนตกปรอยๆ แต่เช้า ไม่เป็นการดีสำหรับปั่นขึ้นเขา (ข้ออ้างของคุณผู้ชาย) ว่าแล้วเราก็ไปเริ่มสตาร์ทกันบนเขาเลยดีกว่า ง่ายกว่ามาก ว่างั้นเถอะ โอกาสหน้ายังมีและลานสกาก็ไม่หนีไปไหน ติดหนี้ไว้ก่อนนะจ้ะ จะต้องมีการใช้หนี้นี้แน่นอน!
แต่กลุ่มนักปั่นในรูปข้างบนเก่งจริงๆ ไม่ติดหนี้ลานสกาเลย ทยอยปั่นขึ้นเขากันท่ามกลางสายฝนปรอยๆ แต่ละคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า เพราะได้รับรางวัลจากความใฝ่ฝันและความมุ่งมั่นของตนเอง จุดเริ่มต้นของอ้อยหวานและคุณผู้ชายคือจุดพักของนักปั่นกลุ่มนี้ เป็นความบังเอิญแท้ๆ เราเลยได้รูปหมู่ของเพื่อนร่วมอุดมการณ์
แต่การไปเริ่มที่บนเขาก็ไม่ใช่ว่าเส้นทางตลอดสายจะลงเขา มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ จริงๆ แล้วมันขื้นเนินลงเนินตลอด แต่เนินโหดสุดคือเนินที่เรานั่งรถขื้นมา
คุณผู้ชายหาถนนสายเล็กได้จากแผนที่กูเกิลเราต้องใช้ GPS จากโทรศัพท์มือถือช่วยตลอด เพราะซอกแซก วกวน หากไม่มี GPS ช่วยก็คงต้องหลงอยู่ในป่าสวนยางแน่นอน
เส้นทางเลี้ยวซ้ายขวา ผ่านชุมชน ผู้คนมองมายังเราด้วยสายตาที่แปลกใจและมีคำถาม ทำอะไร มาจากไหน จะไปไหน ก็จักรยานสองคันที่มีกระเป๋าสีเหลืองใบโตห้อยแขวนอยู่สองข้าง ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ ผ่านเขตชุมชนมาได้หน่อยถนนก็เปลี่ยนมาเป็นทางดินที่กำลังเละได้ที่ เพราะสายฝนโปรยปรายมาตั้งแต่กลางดึก ถึงเช้าก็ยังปรอยๆ ไม่ถึงกับกระหน่ำลงมา แต่เป็นละอองฝอยอยู่ทั่วไป...
ทำให้มีสายเมฆสายหมอกคลอเคลียหยอกล้อกับขุมเขา เราสองคนเห็นพ้องกันว่า ช่างเป็นภาพที่งดงามอย่างยิ่ง ต้องมาดูเองกับสองตา เพราะของจริงสวยกว่าในภาพมากมาย
เทือกเขานครศรีธรรมราช ตั้งเป็นแกนกลางของคาบสมุทรไทย (ภาคใต้ตอนกลาง) ทอดตัวในแนวเหนือ - ใต้ โดยเริ่มจากเกาะต่าง ๆ ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี คือ เกาะเต่า เกาะนางยวน เกาะพงัน เกาะสมุย เกาะกะเต็น มีบางส่วนที่จมลงไปในทะเล เรียกส่วนนี้ว่า ช่องแคบสมุย โดยมาโผล่ขึ้นที่อำเภอดอนสัก เขตจังหวัดสุราษฎร์ธานีและอำเภอขนอม เขตจังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดพัทลุง จังหวัดตรัง โดยเทือกเขาที่ผ่านเขตจังหวัดพัทลุงและตรังถือเป็นที่กั้นเขตแดนระหว่าง 2 จังหวัดนี้ มักเรียกอีกชื่อว่า "เทือกเขาบรรทัด"จากนั้น แนวเทือกเขายาวลงไปยังเขตแดนระหว่างจังหวัดสตูลกับประเทศมาเลเซีย โดยบรรจบกับเทือกเขาสันกาลาคีรีที่ภูเขาซีนา จังหวัดสตูล ซึ่งเป็นเขตแดนธรรมชาติระหว่างไทยกับมาเลเซีย
แนวเทือกเขานครศรีธรรมราชนับเป็นเทือกเขาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยและยาวที่สุดในภาคใต้ โดยมียอดเขาหลวงซึ่งมีความสูงประมาณ 2,435 เมตร เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาและสูงที่สุดในภาคใต้ ตั้งอยู่อยู่ในเขตอำเภอลานสะกา จังหวัดนครศรีธรรมราช เปรียบเสมือนเป็นหลังคาสีเขียวของภาคใต้ที่มีความอุดมสมบูรณ์และมีความหลากหลายทางชีวภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
ขอบคุณวิกิพีเดีย
เราซอกแซกขึ้นลงเนินเขา ผ่านสวนยางมากมาย เพราะสวนยางนั้นฮิตติดอันดับหนึ่งของแถบนี้ อ้อยหวานชื่นชอบสวนยางเป็นพิเศษ และคิดว่าสวนยางสวยอย่างมีเสน่ห์และมีศิลป์ ปั่นจักรยานท่ามกลางป่ายางเป็นสิ่งที่วิเศษยิ่ง เหมือนกับรวมเอาการชมธรรมชาติและงานศิลปะเข้าด้วยกัน ละอองฝนเติมแต่งบรรยากาศให้เหมือนกับอยู่ในป่าลึกลับ อ้อยหวานหยุดอยู่ตรงนี้เนิ่นนาน รั้งรอ เก็บภาพตรงหน้า นึกถึงคนที่ตื่นเช้ามาทำงานหรือทำมาหากินในสวนยาง ขอบอกว่าช่างเป็นที่ทำงานที่สวยจริงๆ
อ้อยหวานคุ้นเคยกับยางพาราและสวนยางมาตั้งแต่เกิด ทั้งพ่อและตาทำงานเลี้ยงครอบครัวกับยางพารามาช้านาน แม้พ่อจะเลิกลามานานแล้ว แต่เรื่องราวและกลิ่นยางยังติดอยู่ในความทรงจำ ภาพที่แม่เคยเล่าตอนติดตามตาไปดูแลสวนยาง หวนกลับมาวิบวิบวับวับในความทรงจำ เลือนลางดุจภาพในสายหมอก แต่แจ่มชัดในความทรงจำ อีกทั้งภาพที่เคยวิ่งเล่นกับน้องๆ ท่ามกลางกองแผ่นยางสีคล้ำและมีกลิ่นฉุนแรง มาปรากฏราวกับภาพฝัน เลือนลางและแจ่มชัดสลับไปมา ยืนงงงันต้องมนต์สวนยางอยู่นานจนคนรอต้องร้องเรียก เมื่อเก็บภาพความทรงจำไว้หนำใจแล้ว สองล้อก็มุ่งหน้าไปต่อ
เพื่อไปหยุดดื่มด่ำกับภาพฝันริมทางอีกเป็นระยะๆมากับสองล้อเท่านั้นที่จะทำได้เยี่ยงนี้
อ้อยหวานขอแนบแผนที่เส้นทางปั่นของเรามาด้วย เผื่อมีคนอยากตามรอย แนะนำเลยเส้นทางนี้สวยมากมาย แถมรถน้อยด้วย จุดหมายปลายทางของเราในวันนี้คือทุ่งสง ซึ่งอยู่คนละฝั่งเขากับนครศรีธรรมราชและลานสกา เส้นทางจืงโอบกอดภูเขาหรือถูกภูเขาโอบกอดอย่างที่ฝรั่งเขาเรียกว่า แบร์ ฮัก (bear hug) อ้อมกอดหมีที่รัดรึง กระชับแน่น และอบอุ่น
เส้นทางนี้มีน้ำตกให้หยุดแวะชมอยู่หลายแห่ง แต่ขอบอกว่าแต่ละแห่งต้องปั่นขึ้นเขาไปหลายกิโล เราปั่นเข้าชมที่เดียว แล้วอ้อยหวานไปเลื่อนล้มเกือบตกลงไปในน้ำให้หวาดเสียวเล่น น้ำในน้ำตกค่อนข้างแรงเพราะฝนตกมาหลายวัน ไปถึง โรงแรมชิโนเฮ้าส์ทุ่งสงก็มอมแมมทั้งคนและจักรยาน
ดอกไม้ริมทางของวันนี้
ภาพเอ็คชั่นของวันนี้
โดนเจ้าถิ่นไล่ตั้งแต่วันแรกเลย
โปรดติดตามปั่นเที่ยวไทยกับอ้อยหวานในตอนต่อไป
อ่านปั่นเที่ยวไทยตอนที่แล้วได้ที่นี่
ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข
ขอบคุณค่ะ
อ้อยหวาน