ชีวิตคือการเดินทาง ตอน เที่ยวเมืองลุง ไม่ยุ่งหัวใจ

หมวดหมู่ของบล็อก:

ท่องเที่ยว

Keywords:

ปั่นจักรยานเที่ยว

พัทลุง

ทะเลน้อย

ทางยกระดับเฉลิมพระเกียรติ

อุทยานนกน้ำทะเลน้อย

บ้านนักเขียนกนกพงศ์

หลาดใต้โหนด

เหตุผลอีกอย่างที่อ้อยหวานเร่งเขียนบล็อกติดๆ กันเกือบทุกวัน จนแฟนบล็อกตามไม่ทัน คือ อยากเขียนบล็อกนี้ พัทลุงอยู่ใกล้ๆ ติดกันกับนครศรีธรรมราช แต่อ้อยหวานไม่เคยแวะเที่ยว ผ่านไปมาทุกครั้งไปที่เยี่ยมน้องสาวที่หาดใหญ่ ก็ผ่านเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใด? ทั้งๆ ที่พัทลุงก็มีที่เที่ยวสวยๆ มากมาย

จนกระทั่งเขียนบล็อก ฟ้าสางที่..เกาะยอตั้งแต่ปลายปี 2013 และก็มี คนเมืองลุงมาเขียนโน๊ตทิ้งไว้ไว้ดังนี้

…เที่ยวหน้าปั่นมาที่สะพานยกระดับ ระโนด ทะเลน้อย ได้อารมณ์ นก ควายเล เลสาบสงขลา

อีกทริปหนึ่ง รอบเกาะใหญ่ กระแสสินธิ์

อ้อยหวานถึงกับร้อง..โอ้.. ที่แห่งนั้นคือ..หนใด? หลังจากเปิดดูหาข้อมูล อ้อยหวานก็รู้ว่าสถานที่แห่งนี้แหละ ฉันจะต้องไป ‘ปั่น’ ขอบคุณมากค่ะคุณหยอย

อ้อยหวานปักหมุดไว้ที่เมืองลุงมาหนึ่งปี กลับเมืองไทยคราวนี้จึงชวนคุณผู้ชายและน้องสาวขนจักรยานใส่รถมุ่งหน้าไปทะเลน้อย พัทลุง

***********************

พัทลุง เมืองลุง หรือเมืองอกทะลุ คืออีกหนึ่งจังหวัดของภาคใต้ มีฐานะเป็นเมืองต้นกำเนิดศิลปะการแสดงที่ขึ้นชื่อ คือ มโนห์ราและหนังตะลุง ซึ่งตกทอดเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของภาคใต้มาเนิ่นนานนอกจากศิลปวัฒนธรรมชัดเจนของชาวใต้ที่ปรากฏในพัทลุงแล้ว แหล่งธรรมชาติสำคัญระดับประเทศ คือทะเลน้อย พื้นที่ชุ่มน้ำและทะเลสาบน้ำจืด อันเป็นแหล่งอาศัยของนกน้ำหลากหลายพันธุ์ ก็ตั้งอยู่ในจังหวัดนี้ ความสำคัญของทะเลน้อยคือส่วนหนึ่งของพื้นที่ชุ่มน้ำแห่งนี้ คือพรุควนขี้เสียน ได้รับการประกาศเป็นเขตพื้นที่ชุ่มน้ำระดับโลกแห่งแรกของไทยไม่เพียงเท่านั้น พัทลุงยังมีสายธารน้ำตกอีกมากมายเรียงรายอยู่บนเส้นทางพัทลุง-ตรัง ซึ่งบ่งบอกถึงความสมบูรณ์ของผืนป่าต้นน้ำลำธารในจังหวัดนี้ได้อย่างชัดเจน

ช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับการล่องเรือในทะเลน้อยคือเดือนตุลาคม-มีนาคม เพราะมีนกอพยพหลายชนิดมาอาศัยอยู่ ช่วงนี้จึงได้เห็นทั้งนกประจำถิ่นและนกอพยพ ควรจะล่องเรือในช่วงเช้า เวลา 06.00-08.00 นาฬิกา เพราะถ้าไปหลังจากนี้ ดอกบัวจะหุบหมด

ขอบคุณข้อมูลจาก การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (Tourism Thailand)

แล้วไม่ผิดหวังเลย ทะเลน้อยนั้นสวยจริง อ้อยหวานไม่ได้นั่งเรือล่องทะเลสาบ เพราะทนเสียงแผดร้องของเรือหางยาวไม่ไหว (ไม่รู้ว่านกต่างๆ ทนได้อย่างไร!!) อีกอย่างหนึ่งอ้อยหวานมีทางเลือกที่ดี และเงียบกว่าคือ ปั่นจักรยานชมทะเลน้อยบนทางยกระดับบ้านไสกลิ้ง – บ้านหัวป่า หรืออีกชื่อหนึ่งคือ ทางยกระดับเฉลิมพระเกียรติ

เราตื่นกันแต่เช้าปั่นออกจากที่พักซึ่งอยู่ตรงช่วงต้นของทางยกระดับเฉลิมพระเกียรติฝั่งอ.ควนขนุน จ.พัทลุง ไปจนสุดทางทางยกระดับที่อ.ระโนด จ.สงขลา เป็นระยะทาง 16 กิโลเมตร อากาศในตอนเช้าสดชื่น เงียบสงบ พระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า เพิ่มความงดงามให้แก่ทะเลน้อย แสงเช้าดูเหมือนกับเพิ่มพลังให้ทุกชีวิต นกหลากหลายชนิด และควายเลพากันออกหากิน

วันนี้เป็นวันอาทิตย์จึงมีผู้ร่วมทางพอสมควร

กลุ่มนี้ปั่นมาจากระโนด หยุดถ่ายรูปหมู่ เลยมีคนทำตัวเนียนร่วมถ่ายรูปด้วย

น้องสาวของอ้อยหวานไม่เคยปั่นจักรยานเที่ยวมาก่อน แต่เธอก็ปั่นไป-กลับได้อย่างสบาย

เราชื่นมื่นกันมาก เส้นทางสวย บรรยากาศดี วิวเป็นเลิศ ปั่นจักรยานเที่ยวเป็นการเที่ยวที่วิเศษสุดจริงๆ ไร้มลพิษ ไร้เสียงรบกวน ผ่านมาและจากไปไม่ทิ้งร่องรอย

ปั่นจักรยานก็มีนก มี "ควายน้ำ"ให้ชม ไม่ต้องล่องเรือ

********************

ชาวบ้านทะเลน้อยนำควายมาเลี้ยงในพื้นที่นานกว่า 100 ปีมาแล้ว เป็นการปล่อยออกไปกินหญ้าเองตามทุ่งหญ้าขนาดใหญ่เหมือนชาวบ้านในพื้นที่อื่น แต่ด้วยสภาพภูมิศาสตร์ของทะเลน้อย ทำให้ในช่วงฤดูน้ำหลาก ทุ่งหญ้าที่เป็นแหล่งหากินของควายต้องจมอยู่ใต้ผืนน้ำเป็นเวลา 5 เดือนใน 1 ปี ส่งผลให้ควายต้องปรับตัวอาศัยหากิน ด้วยการว่ายน้ำเป็นระยะทางไกล เพื่อดำน้ำลงไปกินหญ้าที่จมอยู่ใต้น้ำ บางตัวสามารถดำน้ำได้นานจะมุดหัวลงน้ำ เท้าหลังชี้ขึ้นฟ้ากินหญ้าน้ำได้คราวละ หลายนาที ส่วนลูกควายตัวเล็กจะดำน้ำลงไปทั้งตัว เป็นภาพที่ชาวทะเลน้อยเห็นชินตามาหลายชั่วอายุคน จนเรียกขานควายในทะเลน้อยว่า "ควายน้ำ"ตามลักษณะการหากิน

แต่เดิมเป็นควายบ้านที่ชาวบ้านนำมาเลี้ยงแบบปล่อยทุ่งให้หากินหญ้ากันเอง ทำให้มีการผสมพันธุ์กันเองตามธรรมชาติ จนประชากรควายเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก และมีวิถีชีวิตคล้ายควายป่าโดยควายน้ำแต่ละฝูงจะมีขนาดเล็กใหญ่ตั้งแต่ ฝูงละ 5 - 6 ตัว ไปจนถึงฝูงใหญ่เกือบ 100 ตัว มีจ่าฝูงคอยควบคุมพาฝูงออกจากคอกไปหากินในทุกเช้า และกลับเข้าคอกเองในช่วงเย็น บางฝูงอาศัยนอนตามโคกเนิน หรือเกาะแก่งกลางน้ำ

ขอบคุณข้อมูลจาก ASTVผู้จัดการออนไลน์

ดูกันชัดๆ "ควายน้ำ"ของทะเลน้อย

หลังจากทางยกระดับเฉลิมพระเกียรติ เราเอาจักรยานขึ้นรถเร่งรีบออกเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป ‘อุทยานนกน้ำทะเลน้อย’ ที่จริงเราแวะชมอุทยานในตอนบ่ายของวันวาน แต่ดอกบัวหุบหมด มาตอนเช้าสาวเจ้าถึงจะเบ่งบาน

***************************

อุทยานนกน้ำทะเลน้อย เป็นอุทยานนกน้ำที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 4048 จากอำเภอเมืองพัทลุง-อำเภอควนขนุน ไปสุดที่ทะเลน้อย ระยะทาง 32 กม. ทางราดยางตลอดทั้งสาย เป็นเขตห้ามล่าสัตว์ป่า มีพื้นที่ประมาณ 281,250 ไร่ โดยมีพื้นน้ำประมาณ 17,500 ไร่ อยู่บริเวณเหนือสุดของทะเลสาบสงขลา

ทะเลน้อยเป็นทะเลสาบน้ำจืดที่มีนกอยู่มากมายกว่า 150 ชนิด จำนวนไม่ต่ำกว่า 100,000 ตัวนกที่มีมากได้แก่ นกอีโก้ง นกพริก นกเป็ดแดง นกเป็ดคับแค นกเป็ดผี นกกาบบัว นกอีล้ำ นกอีลุ้ม นกกะปูด นกนางนวล นกนางแอ่น นกยางเฟีย นกอัญชัญ นกกระสาแดง นกกระสานวล อีกา เหยี่ยวต่างๆ ฤดูกาลที่เหมาะที่สุดสำหรับการไปดูนก คือช่วงเดือนธันวาคมถึงเมษายน

นอกจากนกน้ำต่างๆ แล้ว ในทะเลน้อยยังมีพันธุ์ไม้หลายชนิด เช่น ย่านลิเภา จูดหนู แขม กก สามเหลี่ยม กง ลาโพ จูด บัวหลวง บัวสายแดง บา จอกหูหนู ผักตบชวา และสาหร่ายต่างๆ นักท่องเที่ยวสามารถเช่าเรือไปชมนกได้จากท่าเรือทะเลน้อยและใกล้ที่ทำการอุทยาน มีเรือนพัก ไว้บริการนักท่องเที่ยวด้วย โดยอยู่ในความดูแลของอุทยาน ติดต่อสอบถามรายละเอียด ได้ที่ กรมป่าไม้ กรุงเทพฯ โทร. 579-7223, 579-5734 หรือ โทร. (074) 614865

ขอบคุณข้อมูลจาก http://place.thai-tour.com/phatthalung/khuankhanun/2704

ชมพูสดสวย คงจะมีให้ชมอีกเมื่ออ้อยหวานเขียนบล็อกดอกไม้ริมทาง

เรือนพักของอุทยานนกน้ำทะเลน้อย สีชมพูเข้มของดอกบัวสะท้อนบนพื้นน้ำงดงามยิ่งนัก

จุดหมายต่อไปของเราคือบ้านนักเขียนกนกพงศ์ และ หลาดใต้โหนดที่จริงแล้วอ้อยหวานแวะไปที่บ้านนักเขียนกนกพงศ์ 2 ครั้ง ครั้งแรกไปวันธรรมดา และได้พบกับคุณนิยุติ สงสมพันธุ์ พี่ชายของคุณกนกพงศ์ สงสมพันธุ์ และได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี เสียดายที่อ้อยหวานมีปัญหาเรื่องการได้ยิน ข้อมูลทุกอย่างที่คุณนิยุติให้มา จึงคงอยู่ที่บ้านนักเขียนทุกถ้อยคำ

*******************

พี่ชาย “กนกพงศ์ สงสมพันธุ์” นักเขียนซีไรต์ เปิดบ้านกนกพงศ์เป็น “บ้านนักเขียน ห้องเรียนสีสันศิลปะ” รวบรวมเรื่องราว และผลงานของเหล่านักเขียนซีไรต์ เพื่อเปิดเป็นห้องสมุดให้แก่ชุมชน เพื่อศึกษางานวรรณกรรม เพลิดเพลินกับบรรยากาศท้องทุ่ง จิบกาแฟสด ต้องมนต์เสน่ห์แนวคันทรีๆ

บ้านนักเขียน ห้องเรียนสีสันศิลปะ เป็นบ้านนักเขียน “กนกพงศ์ สงสมพันธุ์” นักเขียนรางวัลซีไรต์ปี 39 ที่บ้านลำรุน ต.ดอนทราย อ.ควนขนุน จ.พัทลุง ที่รวบรวมงานบทวรรณกรรม ของนักเขียนซีไรต์หนุ่มที่จากไปก่อนวัยอันควร เมื่อ ก.พ. ปี 49 หลังจากนั้นเกิด “กองทุนกนกพงศ์” จิตวิญญาณของเขาไม่เคยตาย

บนที่นา 8 ไร่ มีต้นตาลรายรอบ ถูกพลิกฟื้นให้มีชีวิตด้วยการสร้างอาคารแบบพื้นถิ่นอย่างประณีตศิลป์ไทย และบรรจุไว้ซึ่งจิตวิญญาณกนกพงศ์ เมื่อครั้งที่เขาดำรงอยู่ ณ หุบเขาฝนโปรยไพร พรมคีรี เมืองนครศรีธรรมราช บ้านกนกพงศ์ เปิดให้เป็นพื้นที่สาธารณะสำหรับผู้คนทั่วไป

ขอบคุณข้อมูลจาก ASTVผู้จัดการออนไลน์