บันทึกเตือนใจ หลังชมสุสาน

สี่ห้าวันก่อนอ้อยหวานไปเจอข้อความจากวิกิพีเดียเวปสุดรักที่ได้อาศัยอ่านหาความรู้อยู่เสมอ   .. “วิกิรักอนุสรณ์สถาน : ถ่ายภาพอนุสรณ์สถานหรือโบราณสถาน ช่วยเหลือวิกิพีเดีย และชิงรางวัล!” (Wiki Loves Monuments: Photograph a monument, help Wikipedia and win!)มันไปกระตุ้นต่อมปั่นจักรยานเที่ยวและถ่ายภาพของอ้อยหวาน ทั้งๆที่ก็ปั่นจักรยานอยู่ทุกวัน แต่สี่ห้าวันที่ผ่านมาเป็นการปั่นจักรยานที่มีจุดหมายคือ ตระเวณถ่ายภาพอนุสรณ์สถานหรือโบราณสถานที่บ้านอยู่ของอ้อยหวานคือ ออตตาวา

ที่จริงอ้อยหวานมีรูปเก็บสต๊อกไว้เป็นร้อยๆ รูป และโลด์รูปเข้าประกวดไปหลายสิบรูป ทั้งของประเทศแคนนาดา ประเทศไทย และประเทศฝรั่งเศส น่าเสียดายที่ประเทศญี่ปุ่น และอังกฤษไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมด้วย ไม่อย่างนั้นอาจจะมีภาพถ่ายของอ้อยหวานถึงหลักร้อยส่งเข้าประกวด

อ้อยหวานไม่มีเวลามากเพราะกว่าจะรู้ข่าวเรื่องการแข่งขันก็เหลือเวลาไม่มากแค่ 3 วัน ทั้งๆ ที่เขาให้เวลาเดือนกันยายนทั้งเดือน (ไม่รู้พลาดได้ยังไง)  เมื่อเช็คดูรายชื่ออนุสรณ์สถานหรือโบราณสถานของเมืองออตตาวา มีมากมายเกือบร้อย เพราะเป็นเมืองหลวงของประเทศจึงมีสถานสำคัญๆ เยอะ แต่มีชื่อของสถานที่แห่งหนึ่งโดดเด่นขึ้นมาเตะตาอ้อยหวาน สุสานบีสวูด (Beechwood Cemetery) อ้อยหวานได้ยินชื่ออยู่บ่อยเพราะเป็นสุสานใหญ่และสำคัญของที่นี่ แต่เพิ่งจะรู้ว่าสุสานบีสวูดก็อยู่ในทะเบียนรายชื่ออนุสรณ์สถานหรือโบราณสถานของประเทศแคนนาดา สุสานอยู่ไม่ไกลจากบ้าน (10 กิโลเมตร) ว่าแล้วก็ต้องตามไปดูและไปถ่ายภาพ

วันที่แวะไปที่สุสานเป็นวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เลยมีคู่หูติดตามไปด้วย ช่วงนี้ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสี แต่ยังไม่เต็มที่ อาทิตย์หน้าคงจะอลังการ

ผ่านประตูเข้าไปในสุสาน แล้วต้องร้องบอกคู่หูว่า โอ้สวยจัง ไม่นึกว่าสุสานจะสวยอย่างนี้

เป็นสุสานที่กว้างใหญ่ ร่มรื่นไปด้วยพรรณไม้นานาชนิด

มีสวนดอกไม้ที่สวยมากและทุกอย่างได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

และเป็นสุสานที่มีหลายแบบ เพราะแคนนาดาเป็นประเทศที่มีผู้คนหลายเผ่าพันธ์ หลากหลายวัฒนธรรม หลอมรวมกันเป็นประเทศที่ผู้คนให้เกียรติแก่กันและกัน อยู่ด้วยกันอย่างสันติ และแม้แต่หลังจากความตาย ก็ยังอยู่ด้วยกันได้

มีหลุมฝังศพของบุคคลสำคัญๆ ของประเทศ ไปจนถึงประชาชน ธรรมดาๆ

บันทึกข้อคิด…ก็ความตายไม่ได้เลือกที่รักที่ชัง ผู้ยิ่งใหญ่หรือคนเดินดิน

มีทั้งหลุมฝังศพเก่าแก่ ไปจนถึงหลุมใหม่ที่เพิ่งฝังวันนี้เอง

บันทึกข้อคิด..ความตายมีอยู่คู่โลกไม่ว่าจะเป็นร้อยๆ พันๆ ปีในอดีต จนกระทั่งวินาทีนี้ และจะอยู่คู่โลกไปเป็นร้อยๆ พันๆ ปีในอนาคต

สุสานบีสวูด มีบรรยากาศร่มรื่น และเปิดเป็นที่สาธารณะ มีผู้คนมากมายพาเด็กๆ มาเดินเล่นวิ่งเล่น วิ่งออกกำลังกาย ปั่นจักรยาน แม้แต่รำไทชิ จึงมีบรรยากาศสวนสาธารณะไปด้วยในตัว แต่เป็นเพราะอ้อยหวานตั้งใจจะเก็บภาพสุสานเพื่อจะส่งประกวด ก็เลยไม่ได้เก็บรูปเด็กๆ วิ่งเล่น และคนรำไทชิมาเลย

มาถึงโซนจีน แท่นหินหลุมฝังศพจะเป็นแบบฝรั่งผสมจีน มีภาษาสองภาษากำกับอยู่ จู่ๆ ก็ได้กลิ่นธูปทำให้ขนลุกเกรียวในทันทีทันใด ความที่ไม่ได้กลิ่นธูปมานาน

แต่พอเลี้ยวโค้งมาเจอศาลาจีนและกระถางธูปเหล็กอันใหญ่ ก็ต้องร้องอ้อนี่เอง

บันทึกข้อคิด..มนุษย์ชอบหลอนตัวเอง คิดไปเองเป็นตุเป็นตะ แล้วยอมให้ความกลัวมันหลอก

สุสานบีสวูดเป็นสุสานแห่งชาติ เป็นที่พำนักสุดท้ายของชาวแคนาดากว่า 75,000 ร่าง ตั้งแต่นักการเมืองสำคัญๆ นายกรัฐมนตรี ทหารผ่านศึกของกองทัพแคนาดา ทหารหาญที่เสียชีวิตในหน้าที่ และตำรวจ RCMP แห่งแคนาดา

ประเทศแคนนาดาไม่เคยมีศึกสงคราม แต่เมื่ออยู่ในโลกนี้ (โลกที่ถูกสาป ให้ผู้คนเข่นฆ่ากันเอง ไม่รู้จักหยุดหย่อน) และเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กรแห่งโลก “องค์การสหประชาชาติ” ก็ต้องเข้าข่ายประเทศที่มีการสูญเสียอย่างมากมาย

ตรงนี้เป็นโซนของชาวโปรตุเกส มีแท่นหินหลุมฝังศพที่สวยมาก อ้อยหวานประทับใจกับหลุมขวามือ แกะรูปได้สวยงามเหมือนจริง สามีเสียชีวิตไปแล้ว แต่ภรรยายังมีชีวิตอยู่ มีชื่อภรรยาสลักอยู่ด้วยพร้อมวันเกิด ส่วนวันตายทิ้งว่างไว้ คงจะเป็นหลุมคู่

..เธอรอฉันตรงนี้นะจ้ะ เมื่อถึงเวลาเราจะคืนกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

ปั่นจักรยานชมสุสานบีสวูดในต้นฤดูใบไม้ร่วงให้ข้อคิดสอนใจมากมาย โลกนี้และชีวิตนี้สวยสดงดงามเสมอ

บันทึกข้อคิด..เมื่อมีชีวิตอยู่ก็ใช้ชีวิตให้สวยงดงาม รักตัวเองและผู้อื่นให้มากๆ มั่นทำความดี และสุดท้ายมั่นสอนใจตนว่าที่สุดของทุกชีวิตคือนี่เอง

ขอให้เพื่อนๆ มีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน